Tulala akong lumabas ng dressing room, wala sa sarili. Tila panaginip ang lahat. Tila ba matapos akong ayusan nina Daisy kahapon ay ngayon pa lang ako lalabas ng silid upang maging waitress. Kung sana ay ganoon lang kadaling paniwalaang panaginip nga lang ang lahat.
But I could still feel the sting of Lizzy's palm against my cheeks. Which she only did because of what happened last night. Isa pa ang matinding sakit na nararamdaman ng katawan ko. Ang mga paa, tuhod at braso. Sa tuwing sinusubukan ring lumunok ay napapaluha ako. I'm starving, thirsty and exhausted. How I survived was beyond a miracle to me.
It feel so frustrating thinking about Lizzy's words. Lucky my ass! Paano naman ako naging maswerte sa kabila ng lahat ng ito? Dapat ko pa bang ipagpasalamat ang pagmamaltrato sa akin ng
