Tuluy-tuloy ang buhos ng luha ko nang lumabas kami ng silid. Ilang beses ko iyong pinunasan sa pag-aalalang mapansin pa ni Race. Kaya't laking pasasalamat ko na wala siya rito. Wala rin ang daddy ko kaya marahil ay nag-uusap pa sila ngayon. Bigla akong nangamba sa anumang maaring pag-usapan nila.
"Pagpasensyahan mo na ang lolo mo, Kate," Mama said when we're both sitting on the long chair outside the room.
Nagtataka akong tumingin sa kanya. "Why, ma? He's so cruel. Bakit hindi ninyo magawang magalit sa kanya? All this time, I thought he's changed but no, ma. Siya pa rin iyong taong sumira sa buhay natin."
Umiling si mama at hinawi ang takas sa buhok kong nakatabing sa aking mukha. "He's still the father of your dad. Oo, naging masama siya sa atin. But that doesn't mean we will treat him
