CHAPTER 22

1793 Words

My family and Storm will be proud of me. I dont easily trust someone but this girl in front of me is make me trust her. In her simple gesture, and outfit. Her face also his genuine smile. Inaya ko na s'ya at kumapit ako sa braso n'ya. We're both 5'6 and habang nag lalakad kami ay nakayuko sya kaya medyo nainis ako. Inayos ang ulo n'ya at sinamaan sya ng tingin kaya naman umayos s'ya. Nag lakad kaming dalawa, taas ulo ko sinasalubong ang mga gulat na muka ng mga estudyanteng nakakasalubong ko. Pumunta kami pareho sa parking lot. "Ahmm. M-may baon akong lunch. Hindi na ko sa----" "Really?!" Nagulat sya sakin kaya natawa ako. "What is your ulam ba?" I took her bag and open it. I saw a two small box. Hinila ko na sya sa cafeteria and i saw our spot. I saw also my cousins. They are eating ka

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD