I was crying hard. Hirap na hirap na akong huminga dahil sa tagal ng pag-iyak. Ngunit lumipas ang mga oras ay hindi gumaan ang pakiramdam ko nang kahit katiting. Namamanhid din na ang katawan ko na kahit yakap ang anak ay halos wala akong maramdaman. Mahigpit ko siyang niyakap, knowing anytime now, I'll have to let go of her. Pero hindi pa ngayon. Hindi ko pa kaya.
I may not ready about this but I've accepted it no matter what. Dahil alam ko, darating ang panahon na hihiling ko na rin ang magkaroon ng sariling pamilya with Race. But now... this... ito ang hindi pa ako handa. And I don't think I can ever be ready. Hindi ko ito madaling matatanggap. I know it will even kill me. Ayoko.
"Sir, kailangan na po naming kunin ang bata," marahang sinabi ng nurse kay Race. Sa gilid ng silid ay naro
