"Miss Albania, open this door! Where's the key?"
Namilog ang mga mata ko at mabilis na nilingon ang side table. Sandali akong nakampante ng makitang naroon ang susi ng kwarto ko. Mahirap na dahil alam kong ibibigay iyon ni Nicole sa kanya kung may pagkakataon.
"Where's the key!?" Austin shouted. Kinagat ko ang labi ko, naaawa kay sa sarili kong kaibigan. But then again, she is still Nicole.
"Will you please stop shouting? Wala sa akin ang susi. Alam mo namang ibibigay ko iyon kaagad sa'yo kung nasa akin. You can always break her door anytime, anyway."
Shit, Nicole! Bakit ba kase mas kinakampihan pa n'ya ang lalaking iyan kaysa sa akin na kaibigan n'ya? Aba tama lamang naman itong ginagawa ko, no! Bakit naman kase n'ya sasabihin sa magulang n'yang ako ang pakakasalan n'ya? Isa pa ay hi
