Kabanata 13 I cried myself to sleep. Perhaps because of the exhaustion as well. The familiar room I grew up with felt so bizarre, it felt like it wasn’t home anymore. Naalala ko ang aking chamber sa palasyo ng Anarchist Harbor, I only stayed there for a week—but it felt like it was a place in my heart where the number of years I’ve spent here wouldn’t compare. Tumingin ako sa malaking bintana ng silid, napagtanto ko namang gabi na. I was feeling hungry too. Kaya naman napagdesisyunan kong bumaba muna sa bahay at tumungo sa kusina. I’m sure andoon si Lola Asuncion at abala sa pagluluto. I smiled. Right. Sabik na akong kumain ng mga luto niya. I was about to pass the living room when I saw papa and mama, may kasama silang iba pa. Kumunot ang noo ko nang mamukhaan ko ang bisita. Si Tito Na