Chapter 37 Sumilip ako mula sa bintana ng karwahe at agad na tumama sa akin ang mainit na sinag ng araw. It was already lunch time. I looked around—there were no houses, just a meadow and field of wild grass and trees along the dirt road. Wala rin akong nakitang mga naglalakbay. “Enzo, hindi ka ba naiinitan?” Tanong ko sa kaniya dahil wala siyang silong gaya naming nasa loob. “I’m alright.” He replied. Ilang sandali ay may natanaw akong ilog. “Doon muna tayo kumain at magpahinga saglit. Baka pagod na rin sina Abyss at Void.” Tinuro ko ang lugar ng katubigan. Tumango naman si Enzo at agad na tinungo ang karwahe roon. The carriage stopped moving and we all hopped out of the carriage. Enzo took the chains off the two stallions and tied them down unto the nearest tree. Afterward, he took a