Kumunot ang noo niya at saka siya halos tumingin sa akin, mukhang hindi niya naintindihan ang tanong ko. "Pardon me?" He asked, confusion was on his face and somehow, it made him cute adorable.
Ramdam ko ang pag-iinit ng aking pisngi. "I-It's nothing!" Mabuti na lang at hindi niya naunawaan ang tanong! I sighed slyly and just focused my eyes and full attention on the road. Halos kalahating oras ang lumipas at walang iba kundi ang tunog ng pinong makina at takbo ng kotse lamang ang bumabalot sa amin.
Sa mga sandaling tinignan ko si Raphael ay nagulat ako dahil mahimbing na siyang natutulog at hindi na nakatanaw sa kalsada. Binagalan ko ang aking pagpapatakbo ng kotse upang mas maaninag pa ang kanyang mukha... medyo madilim ngunit dahil sa tama ng buwan ay medyo nakikita ko ang kanyang its
