17

1367 Words

Nagkatinginan kaming dalawa ni Raphael. Hindi ko alam kung namamalik-mata lang ako ngunit nakita ko ang pamumutla niya. Was he actually nervous? I mentally chuckled at the look of his cold face. Para siyang yelo na natutunaw dahil sa isang butil ng pawis na nadbabadyang tumulo sa kanyang noo. Pinagpapawisan na siya! Ang ama lang pala niya ang katapat niya?! Binaling ko ang aking tingin kay Tito Haiden. Believe me when I say how much I regret it all of a sudden. Unti-unting napawi ang palihim na pagngisi sa aking labi. Seryoso ang mukha ng kanyang ama. His eyes were confused as he eyed our ring fingers. When I looked back at Raphael, he was staring at me... as if expecting me to come up with something. With anything. Any good excuse, valid reason. Simply anything. Seriously? Why is he sho

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD