Tinignan ko si Raphael na abala na ngayon sa pagsalin ng pagkain sa kanyang pinggan. Nakasuot pa rin siya ng salamin niya kahit na tinabi na niya ang papel na binabasa. His eyeglass somehow complimented the features of his hard face-especially his c***k eyes which became a little bit rounder.
"Why are you looking at me, Mrs. Lucent?" Tanong nito at tinignan na rin ako. Our eyes locked gazes. I felt so drawn and lost in his orbs. It was so mesmerizing and enthralling. Ano ba ang mayroon sa kanyang mga mata at kung tignan ko ito ay tila may kakaiba akong nararamdaman? May gayuma ba siyang taglay?
"I-I'm not looking at you, I'm looking at your eyeglass." Bahagya akong umiwas ng tingin at saka naglipat na rin ako ng pagkain sa aking pinggan.
Hindi na sumagot pa si Raphael, sa halip, mukhang
