เหมันต์พ่ายรัก

พระราชวังที่ใหญ่โตโอฬารสีทองอร่ามตั้งตระหง่านท่ามกลางทะเลทรายล้อมรอบ สาธารณรัฐอับบาส ประเทศเล็กๆ แห่งหนึ่งในแถบทวีปแอฟริกา เป็นเมืองเศรษฐีที่รวยอันดับต้นๆของประเทศ เป็นพื้นที่แห้งแล้ง แต่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยบ่อน้ำมัน มีเพื่อนบ้านที่ติดต่อสัมพันธไมตรีกันอยู่ หลายประเทศ ปกครองโดย ' เชคฮ บราฮิม อัล ฟารี ' เป็นสุลต่านปกครองประเทศแห่งนี้ มีพระชายาสองคน คนแรกนามว่า 'ดุจดาว อัล ฟารี' เป็นสาวชาวไทย มีบุตรชายด้วยกันหนึ่งคนนามว่า ' เหมันต์ อัล ฟารี ' และชายาคนที่สองนามว่า ' ฟารีดา อัล ฟารี ' มีบุตรชายด้วยกันสองคนนามว่า ' คิมหันต์ อัล ฟารี ' และ ' วสันต์ อัล ฟารี 'ชายาคนแรกได้เสียชีวิตไปแล้ว เชคฮ บราฮิม อัล ฟารี รักชายาคนนี้มาก แต่เธอต้องมาตรอมใจตาย เขาเสียใจมาก นี่เป็นเหตุผลที่ เหมันต์ อัล ฟารี ไม่ค่อยจะชอบเขา หรืออาจจะเกลียดเลยก็ว่าได้ หากไม่มีธุระสำคัญอะไร เชคฮ บราฮิม อัล ฟารี และบุตรชาย แทบจะไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ้ำ "ชีจาร์ เหมันต์อยู่ไหน" เชคฮ บราฮิม อัล ฟารี เอ่ยถามองค์รักษ์คนสนิท "อยู่ที่วังเล็กพะย่ะค่ะ" องค์รักษ์คนสนิททูลตอบ "ไปตามมันมา" เสียงอันทรงพลังของสุลต่านรับสั่ง "พะย่ะค่ะ" องค์รักษ์รับคำสั่งก่อนจะเดินออกไป ชีจาร์เดินตรงไปยังพระราชวังเล็ก เป็นพระราชวังส่วนพระองค์ ห้ามใครเข้ามาเด็ดขาด เดิมทีเป็นวังของชายาดุจดาว อัล ฟารี ตั้งแต่เธอตรอมใจตายวังนี้ก็เป็นของ เหมันต์ อัล ฟารี เขาไม่ยอมให้ใครเข้ามาเหยียบโดยเด็ดขาด โดยเฉพาะบิดาและพระชายาของเขา เขารักสถานที่แห่งนี้มากเพราะเป็นเหมือนตัวแทนของมารดาของ เหมันต์ อัล ฟารี ชีจาร์เดินเข้าไปในวังเล็ก ก่อนจะกวักมือเรียกนางกำนัลที่กำลังทำความสะอาดอยู่ "อ้าว ท่านชีจาร์มีอะไรหรือท่าน" นางกำนัลเอ่ยถามเมื่อเห็นบุรุษตรงหน้า "ท่านสุลต่านให้มาตามองค์ชายไปเข้าเฝ้า" ชีจาร์ตอบ "อืม รอสักครู่" นางกำนัลเดินออกไปนางกำนัลเดินขึ้นไปตาม เหมันต์ อัล ฟารี บนห้องก่อนจะเคาะประตูสามครั้ง ก็อกๆๆ! "ใคร!" เสียงกร้าวเอ่ยถาม เมื่อถูกรบกวน "หม่อมฉันเองเพคะ" นางกำนัลเอ่ยตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ "มีอะไร" เสียงทุ่มเอ่ยถามอย่างไม่สบอารมณ์ เขาไม่ชอบเวลาที่เขาพักผ่อนแล้วมีคนมารบกวน "ท่านสุลต่านให้ท่านชีจาร์มาตามองค์ชายไปเข้าเฝ้าเพคะ" นางกำนัลละล่ำละลักบอกกล่าวชายหนุ่มเสียงสั่น "ไม่ไป!" เสียงอันทรงพลังเปล่งออกมา "แต่.." ถ้าไม่ไปมีหวังเธอโดนเอ็ดแน่ แต่ไม่ทันได้พูดอะไรก็มีเสียงสิ่งของลอยมากระทบบานประตูอย่างแรง ตุบ!! เพล้ง!! มือหนาจับแจกันโยนใส่ประตูอย่างแรง จนแจกันหล่นแตกกระจาย ถ้ามีคนเปิดประตูเข้ามาตอนนั้นคงมีหัวแตก ได้เย็บไปหลายสิบเข็มเป็นแน่ "ว้ายย!!!" "บอกว่าไม่ไป!!!" "เพคะ เพคะ" นางกำนัลละล่ำละลักตอบ ก่อนจะรีบวิ่งลงไปอย่างรวดเร็ว "อ้าว แล้วองค์ชายล่ะ" ชีจาร์เอ่ยถาม เมื่อเห็นนางกำนัลวิ่งกระหืดกระหอบลงมา แต่ไร้เงาขององค์ชาย "องค์ชายบอกไม่ไป" เธอตอบพลางหอบหายใจเร็วถี่ เธอไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเธอโดนเมื่อกี้จะเป็นเช่นไร "ไม่ได้ ท่านสุลต่านให้ข้ามาตาม ถ้าองค์ชายไม่ไปข้าโดนเอ็ดแน่" ชีจาร์ยังคงยืนยันที่จะตามชายหนุ่มไปเข้าเฝ้าท่านสุลต่านให้ได้ "งั้นท่านก็ขึ้นไปตามเองเลยไป ข้าไม่เอาด้วยหรอก เมื่อกี้ก็โดนแจกันฟาดใส่ ไม่โดนฉันก็บุญแค่ไหนแล้ว" เธอบอกพลางทำหน้าสยองๆ ชีจาร์กลืนน้ำลายเหนียวๆลงคอ เขารู้ดีว่า เชคฮ เหมันต์ อัล ฟารี อารมณ์ร้ายแค่ไหน และเขาก็จะไม่เอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงเด็ดขาด ชีจาร์เดินกลับพระราชวังก่อนจะทูลตอบไปตามตรง "เหมันต์ล่ะ" ท่านสุลต่านเอ่ยถาม "เอ่อ..องค์ชายไม่ยอมมาพะย่ะค่ะ" ชีจาร์ก้มหน้าตอบ "บร๊ะ! ไอ้ลูกชายคนนี้นิ มันจะหัวดื้อไปถึงไหน!" สุลต่านสบถออกมาอย่างหัวเสีย ทำไมลูกชายคนนี้มันถึงดื้อนัก "......." ไม่มีเสียงใดใดเล็ดลอดออกมาจากปากทหารคนสนิท "เจ้าออกไปได้แล้ว" สุลต่านรับสั่งอย่างหัวเสียก่อนจะเดินเอามือไขว้หลังเดินไปเดินมาอย่างใช้ความคิด "พะย่ะค่ะ" ชีจาร์รับคำสั่งก่อนจะโค้งคำนับแล้วเดินออกไป.. เขาเอ่ยเสียงกร้าว แม้จะเป็นเช่นนี้บ่อยแต่เขาก็ไม่ชินเสียที ลูกชายคนนี้มันหัวดื้อยิ่งนัก เชคฮ บราฮิม อัล ฟารี เดินเอามือไขว้หลังอย่างใช้ความคิด เขาจะทำยังไงให้ลูกชายหัวดื้อคนนี้ยอมรับเขา และยอมคุยกับเขาดีดีเสียที ก็อกๆๆ! เสียงเคาะประตูก่อนจะตามด้วยหญิงวัยกลางคน แม้เธอจะอายุมากแล้วแต่ก็ยังสวยเหมือนสาวแรกรุ่นไม่เปลี่ยน ร่างบางยกแก้วกาแฟไปวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้เป็นสามี "เป็นอะไรคะ หน้าเครียดเชียว" "อ้าว ฟารีดา ก็เจ้าเหมันต์น่ะสิข้าเรียกก็ไม่ยอมมา" "อีกแล้วหรอคะ ยังไม่ชินอีกหรือ" เธอตอบยิ้มๆ เธอรู้จักนิสัยเหมันต์ดี เขาหัวดื้อแล้วก็หัวร้อนที่สุด แต่ในขณะเดียวกัน ถ้ากับคนภายนอกที่ไม่รู้จัก เขาจะเป็นคนที่เย็นชาที่สุดเช่นกัน แม้เหมันต์จะไม่ชอบเธอ แต่เธอก็รักเขาเหมือนลูก "ข้าจะทำยังไงดี" เชคฮ บราฮิม อัล ฟารี เอ่ยเสียงเครียด เมื่อคิดหาวิธีให้ลูกชายตัวดียอมรับเขาและภรรยา "ไม่ต้องทำยังไงค่ะ เราดีกับลูกเดี๋ยวลูกก็เห็นความดีของเราเอง คุณน่ะชอบใจร้อน พอลูกร้อน คุณก็ร้อนตาม ต่างคนต่างร้อนแล้วมันจะคุยกันได้หรอคะ" "อืม ขอบคุณนะฟารีดา" "ไม่เป็นไรค่ะ" "เจ้าคอยอยู่เคียงข้างข้ามาตลอดขอบคุณนะ" "ก็ข้ารักท่านพี่ ข้าก็ต้องอยู่เคียงข้างท่านพี่สิเพคะ"