My Evil Step Brother

Avaree's pov: SHE'S INSANE! How could she do this to me?! May oras siyang makipagligawan pero sa akin wala? Hmp! I sat on the couch because I was feeling frustrated. Two days ago, my mom visited me. I thought that it was just a simple visit but the sh*t happened! Bumisita ang aking ina na may kasamang lalaki na kahit may edad na ay hahangaan pa rin talaga sa kanyang kagwapuhan. Mukha rin siyang respetadong tao at tila ubod din ito ng yaman! Tinitigan ko 'yong lalake dahil parang pamilyar sya sa akin, at no'ng biglang ipinakilala siya sa akin ni mama ay nagulat ako nang banggitin nya ang pangalang... 'Arthur Devaughn!' WHAT THE FUDGE?! Agad na nanlaki ang mga mata ko dahil hindi ako makapaniwalang sya ang taong iyon. That scary man; he's just the owner of the finest and luxurious hotels all over the country! He is also her boss! Yes, her boss! But what really made me so shocked was when my mother said, ‘He is my fiancé!' Akala ko sa noodles lang may instant... meron din palang instant fiancé? Magpapakasal na pala sila sa susunod na taon tapos ngayon ko lang nalaman na may nobyo sya!? Urgh! Is that a joke?! I still can't believe na sinabi nya 'yon. Kahit gusto ko silang tanungin ng tanungin, nagmamadali silang umalis dahil may hinahabol silang flight papuntang Europe. Ang malala nito ay tatlong buwan sila doon para daw sa company expansion. Tsk! Hindi man lang nya hiningi ang opinyon ko!? Ni wala nga akong ideya kung anong ugali ng 'Arthur' na 'yon! No'ng tinitigan ko sya, ni hindi man lang nagbabago ang ekspresyon ng kanyang mukha. Hindi sya ngumingiti o ano man! Mukha syang strikto at… at nakakatakot! Napabuntong-hininga na lang ako. Mukhang magkaibang-magkaiba sila ng ugali ng papa ko. Hindi ako natutuwa. I hugged the square-shaped pillow and sighed again. Naiinis ako, pero wala akong magawa. Kainis! Hmn? Biglang tumunog ang doorbell. May bisita na naman ba!? Sa pag-aakalang kartero lamang iyon ay hindi ako lumabas ngunit muli na namang tumunog ito. Napatingin ako sa orasan. Alas nuwebe pa lang ng umaga at medyo tinatamad pa talaga akong kumilos kaya naman nakasuot pa ako ng aking pantulog. Sabado ngayon, wala naman akong inaasahang bisita, kaya sino naman kaya ito ngayon? Sinilip ko sa bintana kung sino ang nasa labas ng gate namin. There was a guy standing outside. He was wearing a black t-shirt and his white cap was blocking his face. Hindi ko tuloy makilala kung sino siya. Hmn? Lumabas ako at binuksan ang gate. Nakatalikod sya sa akin at bahagyang nangunot ang noo ko sa pagtataka nang makita ang malaking maleta sa kanyang tabi. Bakit? Anong meron? "Y-yes!?" I said to get his attention. He slowly turned his head to face me and— fudge! Parang nahulog ‘yong panga ko sa sobrang gwapo ng mukha nya! W-who— who is this guy!? "Is this Tanya Spence's house?" he asked then he looked around. Hindi ako nakasagot agad at napatulala lang ako sa kanya. I can't stop myself to look at his very manly figure. His creamy soft face was chiseled like a men's model. His almond-shaped eyes were so dark and charming. His straight-edge nose was imposing a-and... his symmetrical lips looked so soft and kissable! W-wait! W-what did I say? Ugh! No'ng napansin nyang hindi ako sumagot ay muli syang tumingin sa akin. C-crap! Bigla akong natauhan nang magtama ang aming mga tingin. I blinked my eyes several times to clear my mind tapos saka ako sumagot. "S-she's… my mother! Who are you?" He looked surprised for a second and then he smirked. Eh? He put his hands on his side pockets and looked straight into my eyes. Lalo tuloy nangunot ang noo ko sa kakaibang tingin nya na iyon. P-para akong kinilabutan! S-sino ba kasi sya? "I'm your dearest stepbrother, Reece Devaughnn!" he introduced himself with a nasty smile. Nanlaki ang mga mata ko sa pagkagulat. Akala ko tapos na ang sorpresa, meron pa pala!? "W-WHAT!?" I blurted out. Kinuha at hinila nya ang maleta nya. Bahagya nya pang itinulak ang balikat ko upang umalis ako sa kanyang harapan at saka siya pumasok sa loob ng aming bakuran. "HEY! I DIDN’T LET YOU IN!" I shouted at him. "Nah! Just close the gate... little sis!" he grinned. ‘Little sis?’ N-No! Tuloy-tuloy lang syang pumasok sa loob ng bahay namin kaya agad akong sumunod sa kanya. Ano bang ginagawa nya dito!? At bakit may maleta syang dala? He sat down on the couch, again, without my permission! Ipinatong nya pa ‘yong mga paa nya sa mesa na hindi man lang hinuhubad ang kanyang mga sapatos! B-Bwisit! "H-Hey! Don’t call me ‘little sis’, hindi kita kapatid! At sandali nga, ano bang ginagawa mo dito?" angil kong tanong sa kanya. Huminga sya ng malalim na parang nadismaya. "Sad to say... I'm here to babysit YOU, sissy!" he said while wiggling his eyebrows. He's an asshole! Gwapo nga pero nakakairita! "Oh! Really? Hindi ako naniniwala sayo! I’ve been taking care of myself for five years. I don’t need you!” I said as I placed my arms crossed over my chest. "But I think you will need me from now on!" he replied then he winked at me. F*ck! B-Bakit pakiramdam ko ay uminit ang mga pisngi ko? Uhmp! "H-Hindi! Mabuti pa umalis ka na! Ang laki ng mga hotel nyo! Doon ka mag-stay!" iritable kong sabi. Lalong nanalim ang tingin ko sa kanya nang tawanan nya lang ako. “Believe me, I really want to go home, but I will no longer receive my allowance if I do that! Even my car was taken just to make sure I would stay here!” he said with obvious annoyance in his smile. “Stupid old man.” "Wala akong pakealam sa problema mo! Ang gusto ko umalis ka dito sa bahay ko!!!” sigaw ko sa kanya. “Kahit ayaw mo at ayaw ko… wala tayong pagpipilian,” sabi nya saka tumayo sa kanyang kinauupuan. Nagpalakad-lakad sya at lumingun-lingon sa loob ng bahay na parang inaanalisa ang bawat sulok nito. Napabuntong-hininga na lang ako ng malalim. T-Totoo bang nangyayari ang mga bagay na ito? “Anong pinagsasabi mong wala ‘tayong’ magagawa? Baka ikaw lang!” pagtataray ko. Tumawa syang muli. Loko-loko! "So... you don't know?" he blurted between his laughter. "Know what?" I asked with confusion. "That from now on, I will be the one who will handle your allowance! I will be the one to pay your monthly bills, school fees, and daily expenses,” he answered. A-Ano daw? Tumaas tuloy ang isang kilay ko. "I don't believe you! I have my own savings account, that's impossible!" Bigla namang tumunog ang cellphone ko. I looked at the screen and when I saw the caller ID, my forehead furrowed. It's mom! Bago ko pa sagutin ang cellphone ko, nakita ko pang natawa ng mahina ang nakakainis na lalaki. Nang-aasar talaga ang hayop! "M-mom, glad to—" "Ava, is Reece already there?" she asked. "H-huh? Ahmn, yeah! And he's—" "Nasabi na ba nya ang lahat sayo? Alam ko kasing matigas ang ulo mo at hindi ka papayag na ikaw ang tumira sa kanila habang wala ako kaya si Reece na lang ang patitirahin namin d’yan,” agad na sabi ni mama na halos magpaluwa ng mga mata ko. “W-What? A-Are you crazy? Mom—” “Pina-hold ko ang account mo. Si Reece muna ang bahala sayo. Anyway, mag-ingat kayo lagi d’yan! I have to go kasi may meeting pa ako. Bye baby, I love you," she said then she ended the call. "B-but mom! MOM!" I almost screamed as I tried to get her back to the line but she was gone. Parang biglang gumuho ang mundo ko. Bakit? Bakit niya ginawa sa kin ‘to? Pinaparusahan nya ba ako!? Napaupo na lang ako bigla sa sahig. Pakiramdam ko’y nawalan ng lakas ang mga tuhod ko. A-Anong gagawin ko? "See? Naniniwala ka na?" natatawang sabi ni Reece. Namuti naman ang mga mata ko sa labis na pagkainis. "This... is... stupid!" Nababaliw na nga ata ang mama ko. Iiwan nya ako sa bahay ng tatlong buwan kasama ang lalaking ito? Ano bang inisiip nya? Isa itong malaking kalokohan! Taka akong lumingon sa kanya nang bigla syang lumapit sa akin at ilahad ang palad nya sa harapan ko. Gusto nya ba akong tulungang tumayo? “I told you, we are both trapped in their will,” he said while waiting for me to take his hand. I think he is right. We are both against it and now we have to endure each other’s existence until the three months are over. Tch! I sighed in defeat before giving my hand to him. “Thank y—” Nagulat ako nang bigla nya akong hatakin palapit sa kanya at halos mapasubsob ako sa kanya. Tila bumagal naman ang oras nang mapatingin ako sa kanyang mga mata na nakatitig din sa akin. A-Ano itong… n-nararamdaman ko? B-Bakit ang lakas ng kabog ng dibdib ko!? Sandali kong inihinto ang aking paghinga upang pakalmahin ang aking sarili pero dahan-dahan naman nyang inilalapit ang kanyang mukha sa akin dahilan para lalo akong manginig at kabahan. A-Anong binabalak nyang gawin? H-Hahalikan nya ba ako!? H-Hindi!!! Nataranta ko kaya napapikit na lang ako bigla habang papalapit ng papalapit ito sa akin ngunit imbis na halik, ang pabulong nyang tinig ang aking narinig. "I think you are... a pig! So heavy!" Napadilat ako agad at nakita kong nakatitig lang sya sa akin habang pinipigil ang kanyang pagtawa. Fudge! H-He’s just teasing me! "Y-You! Stay away from me, pervert!" I pushed him away. Tumawa sya ng tumawa na parang siraulo saka niya ako tinalikuran at pumanhik sa hagdan. "That’s funny! May pagkain ka ba d'yan? Nagugutom ako! Maghanda ka na, bilisan mo ha!? Nasaan ang kwarto ko dito?" "Maghain ka mag-isa mo! Bwisit!" hiyaw ko sa kanya at padabog na naupo sa sopa. Nasa itaas na siya ay naririnig ko pa ang malakas niyang tawa. Kaasar! Talaga bang makakasama ko sya sa loob ng tatlong buwan? Parang hindi ko ata kakayanin! Oh, mom, what have you done? I hate you!