bc

นายมันไม่ใช่บอดี้การ์ด

book_age18+
6.3K
FOLLOW
30.3K
READ
sex
pregnant
sweet
bxg
virgin
naive
seductive
like
intro-logo
Blurb

นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อรุ่นน้องสาวของ

ถึงร้ายก็รัก นายมาเฟียจอมโหด

ใครที่เข้ามาอ่านแนะนำให้ไปอ่านรุ่นพี่สาวของนางเอกก่อนนะจ๊ะได้เข้าใจที่มาของตัวละคร

..........................................................

chap-preview
Free preview
คุณหนู
"อีกสิบนาทีนะคะพี่ไอ" ร่างเล็กขยับดิ้นรับรู้ถึงแรงกอดแสนอบอุ่นบนท่อนเอวคอดของตัวเอง วันนี้พี่สาวของเธอเข้ามาปลุกแต่เช้าอีกแล้วทั้งที่บอกว่ามีเรียนตอนสายก็ไม่เคยฟังกันบ้าง "ไม่ได้แล้วค่ะ" เสียงใหญ่บีบให้เล็กจนน่าเกลียดตอบหญิงสาวในอ้อมกอดออกไป ผู้หญิงบ้าอะไรนอนไม่ยอมห่มผ้าแถมยังเอาหน้ามุดเข้าไปอยู่ใต้ตัวตุ๊กตา "หนูญามีเรียนเก้าโมงเช้า ขอนอนอีกนิดนะ" ญาลินขยับกายอีกนิดจนแผ่นหลังของเธอชนเข้ากับลำตัวของพี่สาวตัวเองที่กำลังนอนกอดเธออยู่ อบอุ่นไม่เคยเปลี่ยนไม่ว่าจะกี่ปีมาแล้วอยากจะหลับต่อให้พี่ไอกอดอยู่แบบนี้ "แปดโมงครึ่งแล้วนะคะ" ใบหน้าหล่อคมที่ประดับประดาไปด้วยหนวดเคราซุกซบลงกับแผ่นหลังหอมของคุณหนูอย่างสุดจะหักห้ามใจ ถ้าเธอเบียดกายเข้ามาใกล้เขาอีกวันนี้เขาจับเธอทำเมียก่อนไปเรียนแน่ "อื้อ ไอ้บ้าธาม" หนวดเคราแข็งๆ ของเขาทิ่มทะลุชุดนอนบางเบาของเธอจนหญิงสาวสะดุ้งตื่น มันไม่ใช่พี่สาวของเธอแต่กลับเป็นไอ้บ้าที่เธอไล่ออกไปเมื่อวาน "นึกว่าจะอยากนอนต่อ ดีเลยเราจะได้นอนกอดกัน" เขาลุกออกจากเตียงอย่างช้าๆ เสียดายชะมัดไม่คิดเลยว่าเด็กน่ากอดเมื่อสิบห้าปีก่อนพอโตขึ้นมามันน่าขย้ำแบบนี้ ดวงตาคมที่แม่นยำมากตอนที่เล็งปลายกระบอกปืนไปหาใคร ตอนนี้กำลังจ้องมองสองเต้าอวบของเจ้านายที่อยู่ใต้ชุดนอนวาบหวิวสีชมพูอ่อน "ใครใช้ให้แกเข้ามาในห้องฉัน ออกไปนะ ลาออกไปเลยก็ดี ออกไป" กว่าจะรู้ตัวแล้วรีบควานหาผ้าห่มมาห่อกายทันใบหน้าหวานก็เห่อแดงร้อนเพราะความอายจนเก็บอาการไม่อยู่ เขามองเธอไม่ยอมละสายตาไปไหนจ้องแบบเอาเป็นเอาตายเหมือนจะเขามากินเธอซะให้ได้ "คัพซี หรือคัพบีนะ มันน่าจะประมาณนี้หรืออื้มใหญ่กว่านี้" สองมือใหญ่ยกขึ้นแบเข้าแบออกให้เท่ากับขนาดของหน้าอกทรงสะบึ้มของหญิงสาว เห็นเธออายเขาก็ยิ่งได้ใจ แกล้งใครคงไม่สุขใจเท่ากับคุณหนูญาลินอีกแล้ว "ออกไปไอ้ธาม" ข้าวของใกล้มือถูกหยิบเหวี่ยงเข้าใส่ร่างใหญ่ที่เอาแต่ยืนหัวเราะเธอ ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนพลาดท่าถูกมองทะลุไปถึงข้างในแบบทั้งตัวแล้วยังเป็นคนที่แสนเกลียดอีก "เร็วๆ นะครับคุณหนูเดี๋ยวจะสาย" "ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ ไอ้ลามก ไอ้ถ้ำมอง เฮ้อ" กว่าจะไล่คนหน้าด้านออกไปได้เล่นเอาเธอเหนื่อย ไอ้บ้านี้นอกจากจะหน้าด้านหน้าทนแล้วยังไม่เคยเจ็บไม่ว่าจะโดนทำร้ายด้วยวิธีไหนเพราะเธอลองมาหมดแล้ว "อย่าใส่พวกซีทรูวาบหวิวอะไรแบบนี้อีกนะ เดี๋ยวจะมีคนมานอนด้วยแล้วจะแบบว่าเห็นไปหมด" เขาเปิดประตูกลับเข้ามาอีก นึกอยากจะดูหน้าคุณหนูญาลินว่าจะบูดเบี้ยวแค่ไหนเพราะนั่นทำให้เขาอารมณ์ดีและมันก็มีผลเวลาเธอเดินเข้ามหาลัยจะไม่มีผู้ชายคนไหนกล้าเข้าใกล้เธอ "ออกไป" ญาลินหยิบที่ช๊อตไฟฟ้าออกมาจากใต้หมอนเดินตรงไปที่ประตูห้อง คราวนี้เธอคงไม่ปล่อยเขาเอาไว้อีกแล้วจัดการขั้นเด็ดขาดให้มันจบๆ ไปเลย ธามรีบปิดประตูห้องทันที คราวนี้ญาลินคงโมโหจริงถึงได้หยิบอาวุธที่นายใหญ่มอบให้ออกมาใช้กับเขาที่เป็นคนดูแลเธอ "มีอะไรกันหรือเปล่าเสียงดังได้ยินไปถึงห้องครัว" คอนเนอร์ถูกเมียใช้ให้มาดูเสียงแว่วที่คล้ายเสียงทะเลาะของคนแต่มันไกลจนได้ยินไม่ชัดแต่พอเขาเดินมาถึงก็ไม่เห็นมีอะไรนอกจากธามที่มายืนรอญาลินตรงหน้าห้อง "คุณหนูญาเธอตกใจเรื่องตื่นสายนะครับ" ใบหน้าของเขายังเปื้อนรอยยิ้มแต่เพราะหน้าที่ทุกอย่างจึงถูกเก็บเอาไว้ภายในมีแต่สีหน้าเงียบขรึมที่ใช้คุยกับนายใหญ่เท่านั้น "สงสัยจะมีสอบละมั้งถึงได้โวยวาย" "นายใหญ่ครับ" "อะไร" คอนเนอร์ที่หันไปมองภรรยาที่กำลังเดินตามมาด้วยความเสียดายที่อดกินเธอตอนเช้ารีบหันกลับมาตามเสียงเรียกของธาม "ปากนายใหญ่ติดลิปสติก" นายใหญ่ก็เหมือนผู้ปกครองของเขาและอีกไม่กี่นาทีนายใหญ่ก็ต้องขับรถออกไปส่งลูกสาวสุดที่รักที่หน้าโรงเรียนเขาคงปล่อยให้นายใหญ่ผู้มีอำนาจไปพบใครแบบมีลิปสติกสีชมพูติดริมฝีปากหรอกนะมันเสียมาดมาเฟียหมด "เออ ขอบใจ" เขายกมือขึ้นเช็ดริมฝีปากของตัวเองสายตาก็หันไปมองไอลินอีกรอบ ได้ชิมไปนิดยังหวานขนาดนี้ถ้าได้กินจนอิ่มจะขนาดไหนเสียดายจริงๆ "ไอบอกพี่ต้นแล้วว่าอย่าจูบ" ไอลินเดินเข้ามาแนบชิดร่างใหญ่แล้วดุเขาเพียงแผ่วเบาให้ได้ยินกันสองคน เธออายที่จะป่าวประกาศให้ใครรู้ว่าคอนเนอร์หื่นแค่ไหนแม้อายุจะร่วงโรยจนลูกๆ โตกันหมดแล้ว "แค่นิดหน่อยเอง เราไปเช็ดกันต่อในห้องดีกว่า" "ไปส่งลูกไปโรงเรียนก่อน" ไอลินผลักร่างใหญ่ให้ออกห่างเธอ และเร่งให้เขารีบไปส่งลูกสาวคนสุดท้องที่กำลังนั่งรออยู่ในห้องอาหาร "กลับมาต้องเช็ดลิปสติกออกให้นะ" ไม่ว่ากี่ปีไอลินก็สวยไม่เคยเปลี่ยนโดนเฉพาะเวลาเขินอายไม่ต่างจากตอนสาวๆ เลย เสียดายที่เธอทำหมันหลังจากคลอดลูกคนที่สามให้เขาไม่งั้นป่านนี้เธอคงยังได้ท้องลูกคนที่สิบกว่าของเขาแน่ "ไม่คุยด้วยแล้ว" "อึบเลยได้ไหม" "อายธามบ้างสิคะ" ร่างเล็กร่างใหญ่กระเซ้าเย้าแหย่กันเหมือนคู่รักหนุ่มสาวโดยไม่สนใจสิ่งรอบข้างหรือแม้แต่บอดี้การ์ดที่ยืนมองอยู่ตรงหน้า "ไอ้ธามกูต้องอายมึงไหม" "ไม่ครับ" "เห็นไหม" "รีบไปเลยค่ะ" "อึบ อึบ อึบ" เขาเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ หมดเวลาที่จะหยอกเมียแล้วแต่ก็ยังมิวายที่จะหยอดคำพูดเอาไว้ก่อนเดี๋ยวกลับมาสานต่อ "พี่ต้น" ไอลินตะโกนด้วยเสียงโกรธปนอายตามหลังคอนเนอร์ผู้เป็นสามีไป เขาไม่เคยลดเรื่องนี้ลงเลยมีแต่จะเพิ่มขึ้นเมื่อลูกๆ โตกันหมดแล้วแต่เธอก็ต้องยอมรับว่าชอบที่เขาเป็นแบบนี้ "ผมไปเตรียมรถรอคุณหนูญาก่อนนะครับ" มัวแต่ยืนมองนายใหญ่หยอกล้อกับนายหญิงนานไปจนลืมไปว่าแม่ตัวดีกำลังจะออกมาแล้วถ้าเขาช้าเธอหาเรื่องไล่เขาออกเหมือนวันก่อนๆ อีกแน่ "จ้ะ เดี๋ยวจะบอกให้รายนั้นเขารีบตามไป" "ครับ" "พี่ไอ" ร่างเล็กเปิดประตูออกมาหวังจะเอาคืนเขาอีกรอบแต่กลับเจอพี่สาวของเธอแทนถือว่าไอ้บ้านั่นโชคไม่ดีเพราะโอกาสที่จะไล่เขาออกได้มาถึงอีกแล้ว "อาหารเช้าพี่ใส่ไว้ในรถแล้วนะ" ไอลินยังคงดูแลญาลินดีทุกอย่างเหมือนเดิมไม่มีขาดตกบกพร่องแม้แต่เรื่องเล็กน้อยก็ไม่เว้น "ไล่ธามออกเดี๋ยวนี้ วันนี้ ตอนนี้เลย" "เขาก็ทำงานดี และเราก็คุยเรื่องนี้กันแล้ว" น้องสาวของเธอพูดเรื่องนี้ทุกวันทั้งกับเธอและคอนเนอร์ แต่เหตุผลก็ไม่พอที่จะไล่คนที่ทำงานดีไม่มีบกพร่องอย่างธามออกได้ "วันนี้ไอ้บ้านั่นเข้าไปปลุกหนูญาในห้อง แล้ว" ถ้าเธอพูดว่าเขาเข้าไปกอดเธอพี่ต้นได้ยิงเขาตายแน่ เธอไม่อยากให้ใครตายแค่อยากให้เขาไปให้พ้น เธอฆ่าเขาไม่ได้ "แล้ว อะไร" "โอ้ย มัน" อึดอัดในหัวใจพูดออกไปก็ไม่ได้แล้วคราวนี้เธอจะทำยังไงหมดกันหนทางที่จะไล่ไอ้บ้านั่นออกไป "รีบไปเรียนเลย สายมากแล้วนะคนเก่งของพี่" "พี่ไอต้องไล่ไอ้บ้านนั่นออก" ร่างเล็กถูกไอลินดันให้รีบเดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าบ้าน เดี๋ยวเวลาก็จะช่วยให้ธามกับน้องสาวของเธอหายทะเลาะกันไปเอง "จอดตรงนี้" เธอนัดหนุ่มหล่อคนเมื่อวานเอาไว้ตรงนี้ และสายตาเธอก็เห็นว่าเขามายืนรออยู่แล้ว คนนี้เธอต้องศึกษาอ่านใจเขาให้นานที่สุดเพราะเขาคือสเปคของเธอ "ตึกเรียนอยู่ตรงนู้น" เขาต้องส่งเธอหน้าตึกเรียนและพาเธอเข้าห้องเรียนตามคำสั่งของนายใหญ่ไม่ใช่กลางทางแบบนี้ "บอกให้จอด โอ้ย" เสียงเล็กแผดดังลั่นรถเพื่อให้เขาจอดรถตามคำสั่งของเธอและมันก็ได้ผล เขาเบรกรถกะทันหันจนหัวเธอไปโขกกับเบาะด้านหน้าอย่างจัง "เชิญครับ" "ถ้าเกิดหัวฉันแตกนายตายแน่" "ก็ยังปกติดี" "เออ" ร่างเล็กเปิดประตูก้าวลงจากรถจากอารมณ์เกือบดีตอนนี้เสียขั้นสุดเพราะคนกวนประสาทอย่างเขา ญาลินถอนหายใจเฮือกใหญ่อยู่หลายครั้งเพื่อให้อารมณ์กลับมาคงที่ก่อนที่ชายคนที่เธอกำลังคบจะเดินมาถึง "ที่รัก" ร่างใหญ่ที่เป็นทั้งนักศึกษาของที่นี่และมีตำแหน่งนายแบบพ่วงมาด้วยเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่เขาเพิ่งจีบเธอเมื่อวาน เขามารอเธอนานแล้วละก็แสนจะดีใจที่เธอมาจอดรถตรงที่นัดกันเอาไว้จนฉีกยิ้มหว่านเสน่ห์ออกมาให้เธอ "ปีเตอร์" หนุ่มหล่อที่เธอเพิ่งเจอเมื่อวานและก็ตกลงคบกันแบบรวดเร็วแต่เขาก็ถูกใจกล้าที่จะเดินเข้ามาหาเธอถึงที่รถ คนนี้เธอคงจะได้คบนานที่สุดละมั้ง "ใคร" ธามรีบก้าวเดินลงจากรถ เขานั่งมองกระจกมองข้างของรถยนต์คันหรูที่ใช้รับส่งคุณหนูญาลินอยู่นานจนแน่ใจว่าไม่ใช่เพื่อนที่เดินมาหาเธอแต่มันเดินเข้ามาทักเธอแบบคนรัก "แฟนย่ะ มีอะไรไหม" เหมือนได้รับชัยชนะ เขาจัดการผู้ชายทุกคนที่เดินเฉียดเขามาใกล้เธอแต่เธอก็ยังสามารถหาหนุ่มในฝันมาทำแฟนจนได้ "เชิญมึงออกไปให้ไกลคุณหนูกู" เขาหันไปมองไอ้หน้าจืดที่ไม่รู้ว่าเธอไปเอามันมาเป็นแฟนได้ยังไง ทุเรศสิ้นดีแถมยังมายืนยิ้มให้กับมันอีกที่เขาแสนจะหล่อเหลายังไม่เคยยิ้มให้เลย "นี้ นายจะมาไล่เขาไม่ได้นะ ฉันเป็นเจ้านายสั่งให้นายหุบปากซะ" ญาลินเข้าไปดึงแขนของเขาที่กำลังเดินเข้าไปหาคนรักของเธอพร้อมกับแผดเสียงดังใส่เพื่อออกคำสั่งที่ก็พอจะเดาได้ว่าเขาจะไม่รับฟังอะไรทั้งนั้น "จะออกไปหรือจะให้ลากออกไป" เขาก้าวเท้าเข้าไปใครไอ้หน้าจืดนั่นมากขึ้น ถ้าไม่ใช่ในมหาลัยเขาจะชักปืนออกมายิงมันให้ตายไปซะจะได้จบเรื่อง "ธาม นายขัดคำสั่งฉันนะ" "นายใหญ่สั่งผมได้คนเดียว" ก่อนจะจัดการกับอีกคนเขาต้องหันมาจัดการกับคนข้างกายก่อนไม่งั้นเธอได้แผดเสียงจนแก้วหูเขาแตกแน่ "อะไรกันที่รัก บอดี้การ์ดของคุณพูดจาไม่ดีเลยนะ" ร่างใหญ่ที่ไม่เคยต้องเจอเหตุการณ์ป่าเถื่อนแบบนี้เริ่มถอยทีละก้าวอย่างหวาดกลัว เขายังต้องใช้หน้าตาทำมาหากินอีกนานไม่อยากจะมามีเรื่องกับผู้ชายร่างใหญ่กว่าให้เสียโฉมหรอกนะ "แต่กูยิงแม่น ยิงดีด้วย" เขาควักปืนที่เหน็บอยู่ใต้เสื้อสูทออกมา จ่อไปทีหน้าของไอ้หน้าจืด ไม่ได้ฆ่าแค่ขู่ให้กลัว "ปืน" "ไป" "แล้วเจอกันนะ" เขาวิ่งหนีสุดชีวิต ไม่คบอีกแล้วผู้หญิงคนนี้ต่อให้สวยป่านนางฟ้าเขาก็ไม่มีทางย้อนกลับมา "ปีเตอร์ ปีเตอร์" ญาลินตะโกนตามหลังร่างใหญ่ที่กำลังวิ่งหนี ไปอีกคนหนึ่งแล้วคงจะไม่มีใครกล้ามาจีบเธอให้ได้ศึกษาความรักอีกแล้ว "มันคงไม่กลับมาแล้วละ" รอยยิ้มของผู้ชนะปรากฏขึ้นบนใบหน้าเพื่อเยาะเย้ยเจ้านายของเขา ต่อให้มีมาจีบเธอพร้อมกันสิบคนเขาก็จัดการไล่ออกไปได้หมดแบบไม่มีย้อนกลับมาตามคำสั่งของนายใหญ่และตามความพอใจของเขา "ฉันจะฟ้องพี่ไอ" "ตามสบายครับ" ร่างเล็กจำต้องกลับขึ้นรถและไปเรียนเหมือนเดิมโดยมีเขาเดินขึ้นไปส่งเธอถึงหน้าห้องและรอรับกลับบ้านแต่วันนี้โชคร้ายที่ไม่มีใครเดินมาจีบเธอเลยเพราะยังมีคน

editor-pick
Dreame-Editor's pick

bc

กระชากกาวน์

read
3.4K
bc

FirstLove น้องพี่ที่รัก

read
3.7K
bc

ซ่านเสน่หา พี่น้องต่างสายเลือด

read
2.9K
bc

นางสาวอินทุอรณ์

read
5.0K
bc

My Buddy เล่นเพื่อน

read
11.4K
bc

ร้อยสวาททาสหัวใจ

read
2.3K
bc

แคดดี้ที่รัก

read
1.2K

Scan code to download app

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook