Twisted Souls

“Bakit ba ikaw ang kasama ‘ko sa kotse ngayon?!” Sigaw ni Javier. Agad naman nanlaki ang mata ‘ko sa kapal ng mukha niya. Siya nga itong may kailangan! Ang lakas talaga ng tama niya! Is he really stable?! Pumayag ako sumama sakanya, in the middle of the night, in the middle of the dark woods! Tapos ganyan ang tabas ng dila niya?! “Akala mo gusto ‘ko ‘to? Sino ba ang nagpatulong at nagmakaawa hanapin ang Candy damulag mo—” “Could you please, shut up—” “No, Javier. You shut up! Ang daming mong sinasabi, ikaw naman itong humingi ng tulong!” Ang hilig niyang putulin ang sinasabi ‘ko! Nakakainis! Nilingon ako nito. “Ano? Bakit ka sumama kung isusumbat mo lang pala?!” Mabilis 'kong tinulak ang pisngi niya para maibalik ang tingin sa daan! For pete's sake, he's driving! “Eyes on the road, you dumb bitch!” Galit na sigaw ‘ko dito. “Ayoko mamatay kasama ka. Ang sutil na taong katulad mo—why don’t you just die?!” I said. Nakakatamad makipag-away sa inutil na ‘to. We are in the middle of nowhere. It’s already midnight! Puro puno at bangin dito! “I know what I’m doing! Hindi ako kasing bobo katulad mo!” Balik na sigaw niya. “Hindi ka naman matalino e. Alam mo kung anong tawag sayo? Aso! Aso ka ng tatay ‘ko! What are you? A mistress of my father?” My face heat up. What the hell is he saying?! Kahit kailan ay hindi naging ganon ang tingin sa’kin ng ama niya! Para akong anak nito kung iturin! How dare him to tell that to his father?! Talagang hindi ako makapaniwala sa pinag-iisip ng taong ‘to! “What? Huh?” He laughed. “Tumahimik ka? Guilty?” “Bawiin mo ang sinabi mo!” Sigaw ‘ko sakanya. “That is not true! Para akong anak ng tatay mo, kaya shut up!” Tumingin ito sakin. The he started laughing. Like a psychotic dumb heard something ridiculous. Tumaas ang kilay ‘ko. Is he going insane? I hope so! “What?” He’s still laughing. “You? Parang anak?” He laughed again. Tumingin si Javier sa'kin. Wearing the smile that always plastered in his face. Bakit nga ba ito nagagalit? Dahil itinuturin akong anak ni Mr. Castell, while him is the  useless son? Talaga ba? “Yes. Parang anak.” Ngumisi ako. “Alam ‘ko na. You’re doing all of this—because inggit ka. Am I right?” Matagal ‘ko ng iniisip iyon, ngunit binalewala ‘ko lang. Dahil siguro naman, Javier won’t go low there. I just want to piss him off. Nakita ‘ko ang pagkunot ng noo nito. Napangiti ako. Tama ako! I leaned on him. Iyong sapat na lapit para bumulong sakanya. “Bakit? Hindi ka ba tinurin na anak ni Mr. Castell?” I giggled. Bumalik ako sa pagkakaayos ‘ko ng upo. “Sabagay. Sino ba namang may gusto magka-anak ng katulad mo? Walang alam kung hindi ang maglaro ng bola—” “Stop! Stop you stupid dumb bitch!” Bayolente nitong sigaw. And in that moment, I feel so scared of him for the first time. “Wala kang alam, Celestial!” Dahil sa takot at frustration, napaluha ako. Sa inis at galit sakanya! Wala akong alam? Ano bang kailangan ‘kong malaman?! Eh siya? Ano bang alam niya? Para itrato ako ng ganito? “Wala ka ‘ring alam, Javier! Wala ‘kang alam! Tahimik lang ako but you started to ruin my life! Bakit? Kasi inggetero ka! You pathetic man! Kalalaki mong tao—” “Stop, Celestial!” Nilingon ako nito. “Kalalaki mong tao, imbes you try to be successful—naisip mo na lang na hilahin ako pababa—kasi kahit kailan ay hindi mo ako mapapantayan!” Sigaw ‘ko sakanya. “That is not it!” He roared. Makasalubong ang kilay nito. “Hindi mo alam, Celestial. Wala ‘kang alam!” Tinitigan ako nito. “Wala ka ring alam sa’kin, Javier! Wala!” “Kahit malaman mo, Celestial, hindi mo maiintindihan—kaya wag kang umasta na parang alam mo lahat! Wala kang karapatan—” Nakita ‘ko ang mata nito na puno ng galit sa’kin. Napangisi ako. “Karapatan?! Ikaw din, Javier. Wala ‘kang karapatan! Hindi mo ‘rin maiintindihan! Kahit kailan hindi mo maiintindihan!” Matinis na sigaw ‘ko. Hindi mo naman alam. ..Wala kang karapatan, Javier. Wala. Naging mabilis ang pangyayari. Nang ibalik nito ang tingin sa kalsada ay mabilis itong napamura at iniba ang direksyon ng sasakyan. Napasigaw ako. Lalo akong natakot ng dumiretso kami sa isang bangin. Naramdaman ‘ko ang pag bangga ng leeg ‘ko sa salamin. Nilingon ‘ko si Javier. My neck. .. Nanlaki ang mata nito habang nakatingin sa’kin. Mabilis siyang lumapit sa’kin at niyakap ako. This. ..dumb bitch. .. Naramdaman ‘kong may tumutusok sa’king braso, paikot-ikot ang kotse. Wala akong magawa kung hindi ang manginig at umiyak. Hindi ako makapaniwala na si Javier ang nakayakap sa’kin ngayon. Hanggang sa tuluyan akong nawalan ng malay. Kung maiintindihan natin ang isa’t-isa, Javier. ..Siguro ay hindi tayo mamatay sa ganitong paraan? Puting kisame.. Iyan ang bumungad sa’kin ng magising ako. I felt a lump in my throat. Napaluha ako ng maalala ang huling nangyari. Hindi ‘ko maramdaman ang sarili. Naputulan ba ako ng kamay? Paa? Na kumpirma ‘kong nasa hospital ako ng marinig ang makina at naramdaman unti-unti ang nakakabit sa’kin. I am alive! Buhay pa ako! “Gising ka na.” Mr. Castell said. Nagulat ako ng makita siya dito. Bakit nasa kwarto ‘ko siya? Nasaan si Javier? “Javier, what have you done this time? Bakit. ..de puta! Bakit kailangan idamay mo si Faith? Mabuting ikaw lang, Javier. We’re in big trouble—” Nakarinig ako ng malakas na pagkalabog. “Javier?!” Sigaw ng isang babae. “Faith?” Tawag ni Mr. Castell. Sinubukan ‘kong lumingon pero may nakakabit sa leeg ‘ko. Faith? “Malakas ka na ba, hija—” “Shut up, old hag!” Sigaw ng babae. Nagulat ako ng may humawak sa braso at. .. Ako?! Kamukha ‘ko? Tila sumakit ang ulo ‘ko sa nangyari. Sino siya?! Bakit kamukhang-kamukha ‘ko siya? “Celestial?” Sabi niya. Parang tinatawag ako. I responded. Ngunit naging ungol lang dahil sa tubo na nakakabit sa labi ‘ko. “Ms. Diaz, kakagising lang niya—” Mabilis na inalis ng kamukha ‘ko ang tingin niya sa’kin. Who is she? What’s happening? Why did Mr. Castell called him Ms. Faith Diaz? I am Faith Diaz! I am Celestial Faith Diaz! “Alam ‘ko. Pwede ba siyang bumangon?” She said. What the fuck is happening. “Ah hindi. Okay.” Umalis sa harap ‘ko ang tinatawag niyang Faith. “Salamin! Pahinging camera, Dad!” “Dad?” Naguguluhang tanong ni Mr. Castell. “Camera na lang!” Hysterical na sabi nong Faith. “Pahiram phone!” Lumapit ulit sakin ang babae. Kamukha ‘ko siya. ..Mayroon ba akong kakambal? “Celestial.” Bulong ulit nito. Hinarap sa’kin ang camera ng cellphone. Nanlaki ang mata ‘ko ng makita si Javier sa camera. Mabilis akong napasigaw pero ungol lang ang lumabas dahil sa nakatabon. Bakit mukha ng gagong iyon ang naka-edit sa phone? I don’t want to see him yet! Dahil sakanya, nasa ganitong estado ako! Even he have a neck brace, tubo sa bunganga niya at gasa na nakapalibot sa ulo niya sa camera—hindi mawawala sa’kin na siya ang may kasalanan ng lahat ng ‘to! I will sue him! “Uh, Ms. Diaz—" “Let’s take a selfie!” putol ng babae sa sasabihin ni Mr. Castell. “Look, Celestial. Ikaw ba ‘yang nandyan sa katawan ‘ko?” Kumunot ang noo ‘ko ng makita ang dalawang reflection. Ang kamukha ‘ko at mukha ni Javier sa camera. What the fuck? “Celestial, ako ‘to. Si Javier, nasa katawan mo.”