“อารมณ์ดีจังเลยนะเรา ไปไหนมาล่ะ”
เจษฎ์เงยหน้าจากเอกสารในมือแล้วเอ่ยทักทายน้องชายที่เดินผิวปากเข้ามาในบ้าน โดยมีท่านเจ้าสัวนั่งดูข่าวอยู่ไม่ไกลกันนัก
“ผมไป...หาอะไรกินมาน่ะครับ”
“แล้วในมือนั่นอะไร ของขวัญเหรอ” เจษฎ์ถามต่อเมื่อเห็นกล่องสีแดงผูกโบในมือน้องชาย
“ครับ เป็นของขวัญแสดงความยินดีน่ะ เดี๋ยวผมเอาของขวัญไปเก็บก่อนนะครับ เสร็จแล้วจะมาคุยด้วย”
บอกแล้วจิณณ์ก็เดินไปทางห้องครัว ทำให้เจ้าสัวจิรายุและเจษฎ์หันมามองหน้ากันพร้อมกับรอยยิ้มของคนที่รู้ทัน
“ดูท่าคงหาเรื่องไปร้านหนูดาวมาอีกแล้วล่ะ ถึงได้มีของขวัญที่ต้องเอาไปเก็บในห้องครัวแล้วยังดูอารมณ์ดีแบบนั้น” เจ้าสัวบอกยิ้มๆ
“ผมก็คิดอย่างนั้นครับ แล้ว...เราจะปล่อยให้สองคนนั้นเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เหรอครับปู่”
“ก็น้องชายแกมันท่าเยอะเองนี่ ปู่บอกให้ไปเคลียร์ก็ไม่ยอมเคลียร์ซะที ไม่รู้จะทิฐิอะไรนักหนา”
“ไม่ยอมไปเคลียร์แต่ก็ไม่ยอมหยุดที่จะไป
