27
Part : ญาณิน
หลายวันผ่านไปแล้วหลักจากที่ฉันเห็นรูปนั้น ดูเหมือนเหนือฟ้าก็รู้ว่าฉันรู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เขาคงคิดจะเลิกกับฉันอยู่แล้วมั้ง เลยไม่ติดต่อมาเลย ไม่มีคำอธิบาย เงียบกริบไปเฉยๆ แม้แต่ข้อความก็ไม่มี
"แกไหวมั้ย วันนี้ฉันมีเรียน แกอยู่คนเดียวได้นะ"ยัยหนอนมานอนเป็นเพื่อนฉันตั้งแต่วันนั้นลากยาวมาจนวันนี้ มันกลัวฉันฆ่าตัวตาย ใครจะไปโง่ล่ะ ก็แค่อกหักเอ๊ง!
"ไปเถอะฉันอยู่คนเดียวได้"ฉันพยักหน้ายิ้มบาง ทั้งที่สภาพฉันตอนนี้ยิ่งกว่าศพ หัวฟู ขอบตาคล้ำ หน้าโทรม น้ำหนักลด ไม่ใช่กินอะไรไม่ได้ แค่ไม่หิว
"ฉันซื้อกับข้าวมาให้แล้ว ออกไปกินด้วยล่ะ"
"อือ"
ฉันนอนเลื่อนมือถือไปมาจิตใจล่องลอย ฉันไม่ได้อัพเดทไอจีเลย ของเหนือฟ้าก็เช่นกัน
"เฮ้อ"ฉันปิดมือถือ ถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า เสียใจจนไม่รู้จะเสียใจยังไง ร้องจนไม่รู้จะร้องยังไง น้ำตาก็ไม่มีให้ไหลแล้ว
ทำไมฉันต้องมานั่งเสียใจให้กับคนที่ไม่แค
