ตอนที่ 44. สะกิดใจ
เสียงกริ่งโรงเรียนดังขึ้นเป็นสัญญาณเลิกเรียน ท่ามกลางเสียงเด็กๆ วิ่งกรูออกมาทางประตูหน้า ดารินทร์ยืนเคียงข้างอัคคี ใบหน้าหวานเปื้อนรอยยิ้มอบอุ่น ขณะมองหาลูกชายตัวน้อยในกลุ่มเด็กนักเรียน
“คุณพ่อ! แม่จ๋า!”
เสียงใสแจ้วของเด็กชายตัวเล็กเรียกดังมาแต่ไกล ร่างเล็กในชุดนักเรียนวิ่งดิ่งตรงมาหา พอถึงตัวก็โผเข้ากอดเอวพ่อแน่น ก่อนจะเบี่ยงตัวมากอดดารินทร์อีกคน
“คิดถึงแม่จ๋าที่สุดเลย”
น้องพีพูดพร้อมซุกใบหน้าลงกับหน้าท้องของเธออย่างออดอ้อน
ดารินทร์ก้มลงลูบศีรษะลูกชายเบา ๆ ดวงตากลมโตแฝงรอยอ่อนโยน ความรู้สึกบางอย่างในใจอบอวลอย่างอธิบายไม่ถูก แม้ความทรงจำในอดีตจะยังพร่าเลือน แต่ความรักจากเด็กคนนี้มันชัดเจนและจับต้องได้เหลือเกิน
“วันนี้สนุกไหมคะคนเก่ง” เธอถามเสียงนุ่ม
“สนุกครับ ผมได้วาดรูปปลาวาฬ แล้วครูก็ชมด้วยว่าผมวาดสวย”
“เก่งมากเลยลูก!”
อัคคีเอ่ยชม ขณะย่อตัวลงเพื่อฟังลูกชายเล่
