เมื่อทั้งสองคนคุยกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็เข้าไปข้างใน เพื่อนั่งคุยกันต่ออีกสักพักก็จะกลับแล้ว ปริ้นก็กินไวน์แก้วแล้วแก้วเล่า จนแสดงท่าทางเมาออกมา
"ปริ้นมึงดื่มเยอะไปแล้วนะ" ขุนเขาพูดเสียงต่ำ
"เยอะอะไร ม่ายเยอะ กูกินนิดเดียว" ปริ้นพูดแบบลิ้นพันกัน
"นี่พี่ปริ้นเมาแล้วนะคะพี่ขุนเขา" แบมไพลินพูดด้วยสีหน้ากังวล
"..." ไม่ต่างกันกับชนิสา ที่แสดงสีหน้ากังวลออกมาเช่นกัน แบบนี้คงอันตรายมากถ้าขับรถ
"กลับกันเถอะ" และขุนเขาก็พูดขึ้น
"กลับอะไร ไม่กลับกูยังอยากฟังเพลงอยู่ ฟังเพลงนะนิสาฟังเพลง" ปริ้มพูดจะกอดคอชนิสา แต่ขุนเขาก็ผลักหนีก่อน
"มึงจะมากไปแล้วนะไอ้ห่า" ขุนเขากระซิบข้างหู พร้อมกัดฟันพูดด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว
"เถอะน่า ให้คนเลวเป็นกูเอง" ปริ้นกระซิบตอบทันที
"อยู่ก่อนนะครับนิสา อึก อย่าพึ่งกะกลับเลย"
"เอ่อ นิสาว่าคุณปริ้นเมาแล้วนะคะ"
"ผมไหว ไหว หรือจะกลับเลยก็ได้ กลับกันเถอะ" ปริ้นพูดพร้อม
