และแตงกวาก็วิ่งเข้ามาเอากระเป๋าของชนิสา พร้อมกับถามขึ้นเสียงดังด้วยความโมโห
"พี่นิสากินอะไรเข้าไปคะ"
"กินข้าวต้ม" แบมไพลินตอบแบบส่งๆ
"อะไรแตงกวา นี่มันเกิดอะไรขึ้น" ขุนเขาถามเสียงสั่น
"พี่นิสาแพ้ปลาบางชนิด แพ้ขั้นรุนแรงกินไม่ได้เลย" แตงกวาพูดพร้อมกับมีก้อนบางอย่างมาจุกที่คอ
"..." ขุนเขาช็อคกับสิ่งที่ได้ยิน
"ใช่พี่นิสากินข้าวต้มปลากะพงไป" แบมไพลินพูดออกมาแบบไม่รู้สึกอะไร
"หะ! กินเข้าไปได้ไง" แตงกวาถามขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ
"ฉะ...ฉันเอาไปให้กินเอง" ขุนเขาพูดเสียงสั่นด้วยความรู้สึกผิด
"อะไรนะ คุณขุนเขาอยู่กับพี่นิสามาตั้งนานคุณไม่รู้หรอ" แตงกวาถามด้วยความโมโห
"ฉัน..." เขารู้สึกผิดมากๆ ตอนนี้
และคนงานหลายคนก็วิ่งขึ้นมาถาม ด้วยความเป็นห่วง จนได้รู้ว่าชนิสาแพ้ปลาอีกแล้ว และพากันหน้าเศร้าไปหมด
"ทะ...ทุกคนในนี้ก็รู้หรอแตงกวา" ขุนเขาถามเสียงสั่น
"ค่ะ! หลายคนในไร่นี้รู้กัน เลยหลีกเลี่
