“ก็เพราะเกลียดไง... ถึงได้ทำ และก็จำเอาไว้ว่า หากไม่อยากถูกฉันลากขึ้นเตียงล่ะก็ ช่วยกรุณาอยู่ให้ห่างจากคุณตาซะ เพราะยิ่งเธอใกล้ท่าน ท่านก็ยิ่งสรรหาสิ่งที่ฉันรังเกียจมาเสนอให้ และก็ขัดใจไม่ได้ซะด้วย...” มือหนาใหญ่ช้อนใบหน้างดงามให้ขึ้นมาสบตา
“คุณมันน่าขยะ...”
ดวงยิหวายังด่าไม่จบกับประโยคที่คิดไว้ พ่อเจ้าประคุณก็กระแทกปากลงมาบดขยี้กลีบปากอิ่มที่ช้ำไม่หายจากการถูกเขาปล้นจูบตอนอยู่ในรถอย่างรุนแรง ราวกับจะลงโทษที่หล่อนบังอาจปากดีกับเขา
“ปละ...”
ดิ้นรนต่อต้านอย่างสุดกำลัง แต่ยิ่งดิ้นร่างกายสาวก็ยิ่งเสียดสีกับความกำยำแข็งแรงของแผงอกที่หล่อนเคยเห็นมาแล้วว่ามันชวนลืมหายใจได้แค่ไหน และสมองที่เริ่มรวนทั้งกระบวนก็ต้องกระเจิดกระเจิงเมื่อมือหนาเล่นลูบไล้สะเปะสะปะไปทั่วร่างกายสาวอวบอิ่มที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อน
ร่างบางสั่นสะท้านรุนแรง ความพยายามที่จะควบคุมตัวเองกำลังลดน้อยด้อยลงอย่างน่าวิตก แค่
