ผู้ชายเป็นหลานชายระบายยิ้มอบอุ่นให้กับผู้เป็นตาอย่างอ่อนโยน จนดวงยิหวาอดนึกอิจฉาไม่ได้ เพราะหากเขายิ้มให้หล่อนแบบนี้บ้างก็คงจะดี
ลูคัสเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ ก็เลขาประจำตัวของหลานชายที่เขาซื้อตัวเอาไว้ให้รายงานความเคลื่อนไหวของมาร์คัสพึ่งรายงานมาเมื่อบ่ายนี้เองว่า มาร์คัสไม่มีกำหนดการเดินทางไปเมืองไหนเลยในช่วงสองอาทิตย์นี้
“ผมมีธุระด่วนที่ เทสซาโลนิกิ...”
“เทสซาโลนิกิ? ” ลูคัสทวนคำอย่างแปลกใจ
“ครับ...”
“แต่ตารางงานของมาร์สไม่มีนี่ หรือว่างานด่วน...” ลูคัสเผลอพูดสิ่งที่ทำให้ใบหน้าของหลานชายที่ราบเรียบอยู่เมื่อครู่นี้กระด้างขึ้น
“อย่าบอกนะครับว่าคุณตาซื้อเลขาของผม...”
เมื่อคุณตาไม่ตอบ มาร์คัสถึงกับสบถในลำคออย่างไม่พอใจ แต่ก็พยายามระงับอารมณ์ไว้อย่างที่สุด เพราะลูคัสคือคนที่เขาเคารพมากที่สุด และก็ไม่อยากทำให้ท่านต้องสะเทือนใจ
“โอเค... ผมมีธุระที่นั่นและก็ต้องไปพรุ่งนี้เช้าด้วย...”
