ช่วยฉันหน่อยนะ
1365 Words
เช้านี้มีนาไม่ได้ทานอาหารในครัวเหมือนกับเมื่อวานเย็นคุณดวงกมลมองเธอเป็นเหมือนกับลูกหลานคนหนึ่ง ถึงแม้มีนาอยากจะนั่งทานในครัวมากแค่ไหนแต่เธอก็ไม่กล้าขัดใจเจ้าของบ้าน
“มีนาเป็นยังไงบ้าง เมื่อคืนหลับสบายไหม”
“สบายค่ะพี่ฤดี เตียงที่นี่นุ่มกว่าโรงพยาบาลตั้งเยอะค่ะ”
“แล้วดลล่ะเป็นไงบ้างได้กลับมานอนบ้านในรอบหลายเดือนเลยนะ” เพราะก่อนที่จะเกิดเรื่องนฤดลก็ขอย้ายออกไปอยู่ที่คอนโดเพราะที่นั่นอยู่กึ่งกลางระหว่างบริษัทกับโรงเรียนที่ครอบครัวเป็นเจ้าของ
“ก็ดีครับแม่ผมหลับยาวถึงเช้าเลย”
“พ่อว่าดลรีบไปทำงานเกินไปหรือเปล่าเดินยังไม่คล่องเลยนะลูก” คุณประพันธ์พูดด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรครับ ผมแค่ไปประชุมและดูเอกสารนิดหน่อย”
“มีนา ป้าฝากด้วยนะ”
“ค่ะคุณป้า มีนาจะจับตาดูไม่ให้คลาดสายตาเลยค่ะ”
“ดีมากจ้ะมีนา”
หลังทานอาหารเช้ามีนาก็นั่งรถตู้คันหรูออกจากบ้านโดยมีสมพงษ์สามีของชบาเป็นคนขับ ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะฝ่าการจราจรที่ติดขัดมาถึงโรงเรียน
“คุณดลให้ผมรอรับกลับหรือให้ผมกลับไปรอที่บ้านครับ”
“กลับไปรอที่บ้านก็ได้ สักบ่ายสองค่อยออกมารับ แต่ถ้าฉันจะกลับก่อนจะให้มีนาโทรไปบอก”
“ครับคุณดล”
ตลอดทั้งวันมีนาตามติดนฤดลยิ่งกว่าเงาตามตัว แต่เขากลับไม่รู้สึกรำคาญเลยสักนิด ชายหนุ่มรู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่หันมาเห็นว่าเธอยังอยู่ข้างเขา
“มีนา เหนื่อยไหม”
“ไม่ค่ะ มีนาไม่ได้อะไรเลย แค่ตามคุณดลเท่านั้นเอง คุณดลล่ะเหนื่อยไหม มีนาว่าวันนี้คุณเดินเยอะไปแล้วนะคะ”
“แต่ฉันก็ใช้ไม้เท้าเก่งขึ้นแล้วนะ”
“มีนาเห็นค่ะ แต่เท้าอีกข้างของคุณดลน่าจะทำงานหนักเกินไป เดี๋ยวเย็นคุณดลต้องแช่เท้าในน้ำอุ่นแล้วตอนนอนก็ต้องยกขาสูงนะคะ”
“หมอสั่งมาเหรอมีนา”
“เปล่าค่ะ แต่มีนาเคยเห็นแม่ทำ วันไหนที่เดินเยอะๆ แม่ก็จะทำแบบนี้ บางครั้งก่อนนอนก็ให้มีนานวดให้”
“แล้วมีนาจะนวดให้ฉันไหมล่ะ”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวคืนนี้มีนาจะนวดให้”
“ถ้านวดดีฉันมีรางวัลให้นะสนใจไหม”
“มีนาไม่ได้นวดเพราะอยากได้รางวัล มีนาก็แค่เห็นใจที่คุณดลทำงานหนักทั้งที่ยังเดินไม่คล่องเลย”
“เรื่องรางวัลถือว่าฉันติดมีนาไว้ก่อนนะ ถ้ามีนาอยากได้อะไรก็มาขอทีหลังได้ตกลงไหมล่ะ”
พอถึงบ่ายสองโมงครึ่งสมพงษ์ก็มารับทั้งสองคนกลับบ้าน ที่เข้าให้มาเวลานี้เพราะหลังบ่ายสามโมงที่หน้าโรงเรียนรถจะติดมาก
กลับมาถึงบ้านนฤดลก็นั่งทำงานต่อส่วนมีนาไปช่วยงานที่บ้านหลังใหญ่เพราะงานทำความสะอาดที่บ้านหลังเล็กมีคนมาทำให้แล้ว พอถึงเวลาอาหารเย็นมีนาก็เดินไปตามนฤดลให้มาทานอาหารกับครอบครัว
หลังทานอาหารเขาก็นั่งคุยกับครอบครัวก่อนจะกลับมาที่บ้านหลักเล็กและนั่งดูทีวีระหว่างที่มีนาเดินไปยืมกะละมังสำหรับแช่เท้าที่บ้านใหญ่
“อ้าว คุณดลทำไมยังไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าล่ะคะ”
“รอมีนามาช่วยเปลี่ยนให้ วันนี้เหนื่อยมากแทบไม่มีแรงทำอะไรเลย มีนาช่วยแกะกระดุมแล้วก็ปลดไทให้ด้วยนะ”
“ให้ช่วยถอดกางเกงด้วยไหมล่ะคะ”
“ได้สิ”
“คุณดล มีนาประชดค่ะ” หญิงสาวปลดเนกไทให้เขาจากนั้นก็เริ่มแกะกระดุมทีละเม็ด มือเล็กสั่นนั่นก็ยิ่งทำให้ใช้เวลามามากขึ้นกว่าจะแกะครบทุกเม็ดหญิงสาวก็แทบจะลืมหายใจ
“ขอบใจจะ”
“ไปอาบน้ำได้แล้วนะคะ”
“ยังไม่อยากไปอาบเลย มีนามานั่งตรงนี้หน่อยสิ”
มีนานั่งลงข้างๆ เขามันยังไม่ใกล้พอนฤดลจึงใช้แขนแกร่งรั้งเอวคอดให้ขยับมาแนบชิดก่อนจะพิงศีรษะลงบนไหล่
“ขออยู่แบบนี้อีกแป๊บนะมีนา วันนี้ฉันเหนื่อยมาก”
เพราะน้ำเสียงที่ฟังแล้วเหมือนคนหมดแรงมีนาจึงนั่งนิ่งให้เขาพิงอยู่แบบนั้น จนเวลาผ่านไปเกือบสิบนาที
“คุณดล มีนาเมื่อย เดี๋ยวคุณดลไปอาบน้ำนะคะจะได้มาแช่เท้าต่อ”
“ไม่อยากแช่แล้ว อยากนอนมากกว่า”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวมีนานวดให้ทั้งตัวเลยนะคะ”
หลังอาบน้ำเสร็จนฤดลก็ขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงรอคนที่บอกว่าจะมานวดให้ ระหว่างรอก็นั่งอ่านข่าวธุรกิจเพื่อฆ่าเวลา พอได้ยินเสียงเคาะประตูก็ยิ้มออก
“ฉันนึกว่าเธอจะไม่มาแล้วนะมีนา”
“ขอโทษค่ะ มีนาคุยกับเพื่อเพลินไปหน่อยค่ะ”
“ยังไม่ง่วงใช่ไหม”
“ยังค่ะ”
มีนาเริ่มนวดเบาๆ ไปบนขาข้างที่ไม่ได้ได้รับบาดเจ็บ ไล่ตั้งแต่ปลายเท้าขึ้นถึงต้นขา ทำวนไปวนมาก่อนจะย้ายมาอีกข้างแต่ครั้งนี้เธอนวดแค่ขาเพราะไม่กล้านวดบริเวณหน้าแข้งและข้อเท้าเนื่องจากกลัวว่าตนเองจะทำให้เขาหายช้า
นฤดลมองคนที่นวดให้เขาอย่างตั้งใจสายตาเขาจับจ้องไปตามเรือนร่างและก็เพิ่งสังเกตว่าเธอไม่ได้สวมกางเกงวอร์มขายาวเหมือนตอนที่อยู่โรงพยาบาล นฤดลร้อนวูบวาบเมื่อเห็นขาเรียวยาว ชายหนุ่มรีบหันไปมองทางอื่น เขามองไปยังมือเล็กที่นวดอยู่บนต้นขายิ่งเธอนวดสูงขึ้นขาทั้งสองข้างก็เริ่มกางออกทีละนิด มีนาเข้าใจว่าเขาอยากให้นวดที่ต้นขาด้านใน เธอจึงขยับมือเล็กสูงขึ้นและสอดเข้าทางด้านในเพราะความไม่ระวังเท่าที่ควรหลังมือของเธอจึงไปโดนแก่นกายชายของเขาอย่างไม่ตั้งใจ
“ขอโทษค่ะ มีนาไม่ได้ตั้งใจ” หญิงสาวรีบดึงมือออก
“นวดต่อสิมีนา”
มีนานวดไปหน้าแดงไปและเธอก็รู้สึกว่าตอนนี้ความเป็นชายของเขามันกำลังขยายใหญ่และตั้งขึ้นมาจนเห็นได้อย่างชัดเจน
หญิงสาวปล่อยมือที่นวดและมองหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบ
“ขอโทษนะมีนา ฉันห้ามตัวเองไม่ได้ ตั้งแต่ฉันนอนโรงพยาบาลฉันก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้ มันคงน่าสมเพชมากใช่ไหม เธอรีบกลับไปที่ห้องเธอไม่ต้องนวดแล้ว”
“แต่...”
“หรือเธออาจจะช่วยฉัน ได้ไหม มีนาช่วยฉันได้ไหม” น้ำเสียงนั้นฟังดูเหมือนเขากำลังทรมาน ใบหน้าชายหนุ่มแดงก่ำเหงื่อผุดเต็มหน้าผาก
“ให้มีนาช่วยยังไง”
นฤดลรีบดึงกางเกงของตนออกแล้วความเป็นชายก็ผงาดง้ำอวดสายตา มีนาต้องรีบหันหน้าไปทางอื่น ใจเธอเต้นแรงเพราะเป็นครั้งแรกที่เห็นของจริง ขนาดของมันพอกับของฝรั่งที่เธอเห็นในคลิป ซึ่งเธอเข้าใจมาตลอดว่าขนาดของคนไทยจะน้อยกว่านั้นมาก
“ช่วยทำให้มันสงบทีนะมีนา ถ้าเป็นแบบนี้ฉันทรมาน”
นฤดลเธอมือมาจับมือของมีนาไว้ จากนั้นนำมือของหญิงสาวไปจับรอบลำกายแกร่ง สองมือประคองให้หญิงสาวขยับขึ้นลงเป็นจังหวะช้าๆ
“แบบนี้ใช่ไหมคะ” มีนามองหน้าเขาสลับกับมือของตนเอง
“อ่าห์..แบบนั้นมีนา ดีมาก มือนุ่มที่สุด”
นฤดลหลับตาพริ้มจินตนาการไปไกลว่าตนเองกำลังร่วมรักอยู่กับหญิงสาว
“มีนาเร็วอีกนิด จะแตกแล้วมีนา แบบนั้น อื้มม...อ้าส์....”
ชายหนุ่มเกร็งสะโพกขึ้นสูงก่อนจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเปื้อนไปทั่วทั้งสองมือของมีนาอย่างสุขสม
- Writer
