07.06 am.
ฟึ้บ..
ไม่ชอบเลยเวลาตื่นมาแล้วปวดหัวน่ะ..ฉันถอนหายใจก่อนจะขมวดคิ้วมองเพดานสีขาวตรงหน้าก่อนจะเหลือบมองมือตัวเองที่ถูกมือใหญ่กุมไว้อยู่
"อะไร?"
ฉันมองตามมือใหญ่กว่าและต้องขมวดคิ้วหนักกว่าเดิมตอนเห็นพี่เดย์ที่กำลังนั่งหลับอยู่ แต่ถึงเขาจะหลับแต่มือกลับจับมือฉันไว้ราวกับกลัวว่าฉันจะหายไปไหน
พรึ่บ
ฉันที่ดึงมือออกจากมือพี่เดย์ทำให้เขาลืมตาตื่นในทันทีจนฉันชะงักนิ่งมองพี่เดย์ที่กำลังมองมา ไม่แน่ใจว่าตอนนี้เขาตื่นเต็มตายังเพราะปกติหลังจากตื่นเขาจะเครื่องซ็อตไปหลายนาที
"เป็นไงบ้าง?"
แต่ครั้งนี้ไม่อ่ะ...พี่เดย์ไม่สะลึมสะลือทั้งยังเอ่ยถามฉันด้วยความเป็นห่วง ขณะที่ฉันกำลังนิ่งเพราะคิดไม่ออกว่าตัวเองมาอยู่ที่นี่ได้ไง แต่ความรู้สึกล่าสุดคือคัน
"วาเป็นอะไร?"
"วาแพ้ครีมทากันยุง ผื่นเธอขึ้นแล้วยังไข้ขึ้นอีกแต่พี่ว่าตอนนี้คงดีขึ้นแล้ว"
"อย่าจับ"
พี่เดย์ชะงักมือที่กำลังจะเอื้อมมาอัง
