หลายวันต่อมา
4.26 PM.
"หนูว่าเอาแขวนไว้ข้างบนหน่อยไหมคะ?"
"บนกว่านี้คือเพดานแล้วนะหนู"
"พี่พายุ!"
"จ้าได้จ้า ขึ้นอีกหน่อยนะวาจับบันไดดีๆนะลูกถ้าพ่อตกลงไปคือจบเลยนะ"
"พ่อก็อย่าเวอร์สิคะ"
ฉันหัวเราะขำพ่อที่กำลังปีนบันไดขึ้นไปเหยียบขั้นบนสุด และพยายามแผ่นป้ายที่มีรูปพี่ชายสุดที่รักของฉันไว้บนฝาพนัง แล้วเป็นแผ่นป้ายขนาดใหญ่คล้ายแบนเนอร์ให้ไอดอลเกาหลีเลยนะ แม่ฉันเป็นคนออกแบบเองแถมยังเป็นช่างภาพไปแอบถ่ายรูปลูกชายตัวเองในงานมหาลัยเองเพื่อเอามาใส่อวยพรวันเกิดโดยเฉพาะ
เล่นใหญ่ไม่พอยังต้องยุ่งยากฉันมาจับบันไดและเตรียมสถานที่ห้องรับแขกเป็นห้องจัดงานวันเกิดในครอบครัวให้พี่ลักษณ์อีก
"พอยังคะหนู?"
พ่อเอ่ยถามแม่เสียงไม่ดังมากนักเพราะเจ้าตัวเองก็คงหอบไม่น้อย เพราะอายุก็ไม่ได้น้อยๆกันแล้ว ฉันที่ยืนจับขาบันไดยิ้มขำพ่อบางๆก่อนมองแม่ที่กำลังกะอยู่
"โอเคแล้วค่ะ"
"เย้!"
ฉันร้องดีใจแทนพ่อเพราะพ
