“ บัวตอง เป็นอะไร พี่ขอโทษนะ พี่ไม่รู้ว่าบัวตองจะเหม็นขนาดนี้ ”
เธอโอ้กอ้ากอยู่จนเหนื่อย อาเจียนจนหมดไส้สิ้นพุง ภูผาประคองเธอนั่งลงกับพื้นก่อนจะเดินไปตักน้ำในโอ่งมาให้
“ กินน้ำก่อนนะครับ จะได้สดชื่น ” เขาส่งขันไปจรดปากเธอ เธอดื่มเข้าไปสามสี่อึกแล้วส่งคืน
“ บัวตองเป็นอะไร เห็นแต่ก่อนชอบกินไส้อั่วจะตาย ไม่สบายหรือเปล่า ” เธอส่ายหน้า
“ ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ สงสัยบัวตองจะตื่นเต้นไปหน่อยที่จะได้ย้ายบ้าน ”
“ เหรอ แล้วตั้งแต่เช้ากินอะไรได้ไหม ”
“ ก็กินข้าวไปปกติล่ะจ้ะ ”
“ แปลก ปกติบัวตองชอบกินไส้อั่วจะตาย ”
“ บัวตองขอโทษนะจ๊ะ พี่ภูอุตส่าห์ตั้งใจซื้อมาฝาก ” เธอพูดพร้อมเอื้อมมือเล็กไปเกาะกุมมือใหญ่เขาไว้ ภูผายิ้มแล้วเขยิบมาใกล้ ๆ พร้อมยื่นจมูกไปหอมแก้มเธอฟอดใหญ่
“ ไม่เป็นไร
