“ก็พูดเรื่องจริงทั้งนั้นหรือมีใครเข้าใกล้ได้แล้ว?”
คำถามของเอสเตอร์ทำให้ทุกสายตาจับจ้องมายังฉัน ไม่เว้นแม้แต่ลูคัสที่ละสายตาจากโทรศัพท์มองมาเช่นกัน และสิ่งที่เอสเตอร์สงสัยมันก็จริง เป็นประเภทที่ลางสังหรณ์แม่นแต่ชอบทำตัวโง่ ๆ เรื่องที่ทุกคนต่างให้ความสนใจจึงไม่สามารถเปิดให้พวกนี้รับรู้ได้เด็ดขาด
โดยเฉพาะลาเดล...
“ถ้าบอกว่ามีล่ะ คนสวยแบบกูจะมีผู้ชายมาสนใจมันไม่น่าใช่เรื่องแปลก” หลบหลีกมันยากเมื่อมีลาเดลอยู่ด้วยงั้นเราต้องเดินทางตรงชนไปซึ่งหน้าเลย โกหกเดี๋ยวโดนจับสงสัยได้
“ก็สวยแต่...” ลูก้าหยุดพูดไว้เพียงเท่านั้นแล้วทำหน้าตาแปลก ๆ ใส่ฉัน
“พูดให้มันดี ๆ” เท้าเล็กก้าวเดินตรงไปหาเป้าหมายอย่างไม่ลังเล เงยหน้าขึ้นสบตาอีกฝ่ายอย่างไม่เกรงกลัว
“ตัวแค่ไหล่กูนี่เก่งจริง ๆ” ลูก้าพูดขึ้นพร้อมดวงตาสีน้ำตาลหลุบตามองมา เอสเตอร์ที่ยืนอยู่ข้างฉันก็ยกแขนขึ้นกอดคอดึงเข้าชิดตัว เจอแต่ละพวกน่ารำคาญแล้วยังก
