วันต่อมา เวลา 10.45 น.
ภายในห้องนอนที่เงียบสงบ แสงสว่างจากภายนอกส่องเข้ามาเป็นสัญญาณเตือนถึงวันใหม่กระทบเข้าใบหน้าสวยที่นอนอยู่บนเตียง ดวงตาสีฟ้าค่อย ๆ ลืมขึ้นงัวเงียและสิ่งแรกที่พบก็คือ อกกว้างและรอยสักบนร่างกายของผู้ชายที่สวมกอดตัวเองอยู่
พรึ่บ!
ฉันค่อย ๆ จับแขนแกร่งที่โอบกอดตัวเองอยู่ออกแล้วดันตัวลุกขึ้นนั่ง นัยน์ตากลมจ้องมองใบหน้าหล่อของผู้ชายที่หลับอยู่บนเตียงเดียวกัน ขนตาเรียงเป็นแพสวย จมูกโด่งรับกับใบหน้าและริมฝีปากสีแดง แม้ว่าเขาจะสูบบุหรี่แต่การดูแลตัวเองอย่างดีของลู่จื้อไม่ได้ทำให้สภาพใบหน้าเสื่อมโทรมลงเลย เขาหล่อมากเหมือนครั้งแรกที่เจอและดูดีขึ้นกว่าสมัยเรียนอีกด้วย
มือเล็กยื่นไปจับปอยผมของเขาขึ้นเพื่อให้เห็นหน้าอีกฝ่ายชัด ๆ ฉันจ้องหน้าเขาอยู่เช่นนั้นหลายนาที คำพูดเมื่อคืนวนเวียนอยู่ในหัวแต่แสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและไม่ถามอะไรเขาต่อ เรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้วและฉันก็ไม่ได้รู้ส
