มุมโถงของตึกคณะวิศวกรรมศาสตร์ อันเปลี่ยวจัดจนไร้ผู้คนสัญจร ร่างบางของไออุ่นกำลังยืนหลบมุมอยู่เงียบ ๆ เพียงลำพังอย่างไม่นึกหวั่นกลัวอันตราย
นิ้วเรียวเล็กกำลังกดโทรศัพท์เพื่อต่อสายหาไทเกอร์ด้วยความลังเลอยู่หลายรอบ กว่าจะกล้าตัดสินใจกดโทรออกไปหาเขา
[ ว่าไงครับ ไออุ่น ]
พอได้ยินเสียงเขารับสาย หัวใจของเธอก็เต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา เพราะสิ่งที่เธอต้องการขอร้องให้เขาช่วย มันค่อนข้างลำบากใจมาก
“ไท…คือ…เราอยากถามว่า เย็นนี้ถ้าเราอยากชวนไทไปสถานที่ที่เด็กเรียนเขาไม่ค่อยไปกัน ไทจะสะดวกไปกับเราไหม?”
เสียงของเธอทั้งสั่นเครือและแผ่วเบาจนฟังดูกระท่อนกระแท่น เพราะเธอไม่รู้ว่าเขาจะยอมไปด้วยไหม
[ แล้วที่ไหน...คือที่ที่เด็กเรียนเขาไม่ไปกันล่ะ ]
“ผับอ่ะ...ผับของเพื่อนในกลุ่มเราเอง เขาฝากเรามาชวนไทไปด้วย ในฐานะเอ่อ...แฟนของเรา...ไทจะไปได้ไหม?”
[ ไปได้ครับ ยินดีมากเลย ]
ปลายสายตอบกลับมาอย่างมั่นคงและ
