ทุกอย่างดูเหมือนจะราบรื่นไปด้วยดี ทว่าลีโอที่กำลังยืนมองภาพไทเกอร์กับไออุ่นอยู่เงียบ ๆ ในตอนนี้ ดวงตากลับคมเข้มขึ้น มีทั้งความหึงหวงและความไม่พอใจซ่อนอยู่ภายในนั้น จนรอยยิ้มสดใสในช่วงเช้าหายไปชั่วพริบตา ความหูมืดตามัวทำให้เขาไม่ได้ยินด้วยซ้ำว่ามายมิ้นท์เรียกชื่อเขาอยู่ด้านหลังนานแล้ว
“ลีโอ...ลีโอ!”
จนกระทั่งปาร์คเหลือบมามองเธอด้วยสายตากึ่งยิ้มกึ่งเย้ย
“อย่าเสียเวลาเลย ดูเหมือนเขาจะมีคนให้ใส่ใจอยู่แล้วนะ หนูยัง...จะตามตื๊อเอาอะไรอีก”
คำพูดนั้นทำเอามายมิ้นท์นิ่งงัน จ้องหน้าเขาเขม็ง แววตากลมสวยสั่นระริกและตัดพ้อจนปาร์คต้องเบือนหน้าหนี ก่อนที่สายฝนเจ้ากรรมจะเริ่มโปรยเม็ดลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
“เฮ้ย ฝนตกว่ะ!” ดีเดย์ร้องลั่น
และเพียงชั่วพริบตาเดียว สายฝนก็เทกระหน่ำลงมาอย่างหนัก จนทุกคนต้องวิ่งหาที่หลบ โชคดีที่ไม่ไกลจากตรงนั้นมีหมู่บ้าน ทุกคนเลยรีบเข้าไปหลบฝนในหมู่บ้านแถวนั้น เหล่าคุณตา ค
