หลังจากที่ไออุ่นมอบ “ครั้งแรก” ให้กับเขา ความรู้สึกทุกอย่างก็เหมือนถูกปลดปล่อยออกจากกรอบที่โดนคุมขังมานาน
แววตาของลีโอเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง ไม่มีความแข็งกร้าวเหลืออยู่ มีเพียงความอ่อนโยนที่ปะปนกับแรงปรารถนา ราวกับกลัวว่าจะสูญเสียคนในอ้อมกอดไป
ทุกครั้งที่เขาแตะต้องเธอ ไออุ่นรู้สึกได้ถึงการสั่นสะเทือนในใจ ไม่ใช่เพราะความหื่นกระหายหรือฝักใฝ่เพียงแค่ความต้องการ ทว่าเขากับทะนุถนอมเธอ ราวกับสิ่งสำคัญที่มีค่าจนไม่อาจทำลายได้
ตอนนี้ลีโอเหมือนนักล่าผู้หิวโหย เหมือนว่าเขายังไม่อิ่มเอมกับบทรักที่เธอมอบให้ ถึงได้ลุกขึ้นมาก่อกวนเธอกลางดึก และปลุกอารมณ์เธอให้โลดแล่นไปกับดินแดนแห่งความสุขของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า
ทว่าค่ำคืนที่ยาวนานกลับผ่านไปอย่างรวดเร็ว ท่ามกลางเสียงฝนที่ยังโปรยปรายเป็นระยะ ไออุ่นถูกโอบกอดไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงอย่างแนบแน่น จนแทบไม่รู้ว่าเวลาเดินเลยไปถึงไหนแล้ว
แต่เมื่อนาฬิกาในโทรศัพท์บอ
