47
Part : เมเบล
แฮ่ก! แฮ่ก! แฮ่ก!
ฉันหอบหายใจใต้ร่างใหญ่ ที่ทำให้ฉันถึงฝั่งติดๆ กันหลายครั้งโดยไม่พัก บทลงโทษที่ว่าของเขา มันคือแบบนี้นี่เอง ฉันก็เพิ่งเข้าใจ!
"พอแล้วนะ"ฉันบอกเสียงหอบ
"พอได้ไง ยังไม่เช้าเลย"
"แต่มันเจ็บแล้วนี่! นายทำแรง!"ฉันมองค้อนคนตัวโตที่ยังจะต่ออีก นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว ฉันไม่ไหวหรอกนะ
"งั้นจะเรียกว่าลงโทษเหรอ"ถึงจะพูดแบบนั้น แต่เขาก็ขยับถอดตัวตนออก และจ้องมองสำรวจน้องสาวฉัน
"อย่ามองสิ"ฉันรีบเอามือปิดน้องสาวไว้อย่างเขินอาย ถึงจะเคยโดนมองนับครั้งไม่ถ้วนแล้วก็เถอะ ก็คนมันอายนี่
"เขินอะไร ดูดิ๊"เขาจับมือฉันออก ใช้มืออีกข้างเปิดดูน้องสาวฉัน สำรวจอย่างถี่ถ้วน
">///เช้าวันรุ่งขึ้น
ฉันตื่นนอนก็ไม่เจอกับร่างโตที่นอนกอดเสียแล้ว เขาออกไปทำงานแล้ว ทิ้งไว้แค่ข้อความ
'ออกไปทำงานก่อนนะ เที่ยงนี้อยากกินอาหารฝีมือเมียจัง จะได้กินรึเปล่านะ'
ฉันอ่านข้อความแล้วยิ้มไม่หุบ
