24
"พ่อทอส! " เสียงของเด็กผู้ชายที่ยังคงฟังคุ้นหูดังขึ้น คนที่กำลังหันหลังให้ นิ่งค้างไปอย่างไม่รู้ตัว จนมีร่างเล็กวิ่งมากอดขาเขาเอาไว้
"..." เขาก้มลงไปมองใบหน้าของเด็กผู้ชายที่คิดถึงตลอดหลายวันที่ผ่านมาด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ
"คิดถึงพ่อทอสกั๊บ" เด็กชายมองหน้าพ่อแล้วเบ้ปากออกมาเหมือนจะร้องไห้ แล้วสุดท้ายความเป็นเด็กก็ทำให้เขาร้องไห้ออกมา
"พ่อก็คิดถึงลูกเหมือนกัน อย่าร้องนะคนเก่ง" เขานั่งลงไปปาดน้ำตาเด็กผู้ชายที่กำลังงอแง แบทเทิลใช้หลังมือปาดน้ำตาตัวเองอีกหลายครั้งพร้อมเสียงสะอื้น ทอสเลื่อนหน้ามองเลยด้านหลังของแบทเทิลไป มีคนคนหนึ่งที่ยืนนิ่งอยู่ไกลๆ
สีหน้าของเธอมองมาที่เขาอย่างอธิบายไม่ได้ เขาไม่รู้จริงๆ ว่าเธอคิดอะไรอยู่
ทอสอุ้มแบทเทิลขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินไปหาเธอ เขาทั้งโกรธ เสียใจ และน้อยใจในเวลาเดียวกัน แต่ก็ฝืนเดินไปหาผู้หญิงคนนั้น เขาไม่เคยรู้สึกไร้เรี่ยวแรงขนาดนี้ เขากลัวความรู้ส
