เอนกจำยอมก่อนใครเพราะปืนของสิบทิศแม่นที่สุดในเกาะแล้ว ส่วนลูกน้องทั้งสามก็ยอมทิ้งปืนเช่นเดียวกัน เพราะไม่กล้าเอาชีวิตมาเสี่ยงกับกลุ่มของสิบทิศ ที่มีฝีมือฉกาจทุกคน
ลูกน้องคนหนึ่งของสิบทิศขยับเข้าไปเก็บปืนทั้งสามกระบอก ส่วนที่เหลือเข้าล็อคตัวทั้งสี่คน
ตอนนั้นเอง สิบทิศส่งสายตาบอกให้นิดนารีวิ่งมาหาเขา แต่ไม่ทันซะแล้ว...
“มานี่!” เบญจาไวกว่าคว้านิดนารีมาเป็นตัวประกัน โดยใช้เข็มฉีดยาจ่อคอเธอไว้
“เอาซี ถ้าอยากให้นังนี่ตาย!!” เบญจาลากนิดนารีไปทางด้านหลังอย่างทุลักทุเล
“คุณเบญจา...” สิบทิศขยับตามทีละก้าว “เรามาคุยกันดีๆ ดีกว่าครับ”
“ฉันไม่คุยกับนายหรอก” เบญจาลากนิดนารีออกไปทางด้านหลังโกดังซึ่งเป็นหน้าผาริมทะเล
“คุณเบญจา อย่าทำแบบนี้เลย” นิดนารีพยายามกล่อม “มันยังพอมีทางแก้ไขนะคะ อย่าให้เรื่องมันใหญ่โตไปกว่านี้เลย...”
“หุบปาก! คนที่เริ่มเรื่องนี้ก่อนคือแก!!”
“คุณเบญจา คุณต้องการอะไร บอกมาเ
