คอนโดเวลาต่อมา
แอ้ดดดด
“กลับมาแล้วเหรอคะ ”
พอผมกลับมาถึงห้อง โฟกัสก็หันหน้ามาถามผมเหมือนดีใจ ยิ้มกว้างจนเห็นฟันเรียงกันสวย
“อืม…กลับมาแล้วสิ ”
จนผมทำตัวไม่ถูก เธอไม่เคยยิ้มให้ผมแบบนี้เลยนะ
“พักกินข้าวก่อนสิ ฉันซื้อกับข้าวมาด้วย”
“ไหนคะ ถึงว่าละ พอพี่เปิดประตูเข้ามา ก็มีกลิ่นหอมอาหาร ทำท้องไส้ฉันปั่นป่วนไปหมดเลย ”
เธอรีบเดินมารับถุงอาหารจากมือผมอย่างดีใจ
“ขนาดนั้นเชียว ”
ผมพูดขำๆ บางทีเธอก็ดูจะพูดเกินจริงไปหน่อย
“ใช่นะสิคะ ”
แล้วเธอก็เดินลิ่วไปในครัว จัดโต๊ะเสร็จภายในเวลาไม่ถึงสิบนาที
“มาค่ะ กับข้าวน่าทานทั้งนั้นเลย แพงมากมั้ยคะ ”
“ก็ไม่เท่าไหร่ ”
“ไม่เท่าไหร่ของพี่ มันต้องแพงแน่ๆเลย ”
“รู้ดี ”
เราคุยกันไปกินข้าวกันไป จนผมเองก็ชินแล้ว
เธอพูดบ่อยถามบ่อย แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกรำคาญอะไร ดีกว่าอยู่ห้องเหงาๆคนเดียว ช่วงนั้นออกไปดื่มบ่อยมาก
“อร่อยมากเลยอะพี่ธีร์ ”
เธอเคี้ยวข้า
