“อยู่กับพ่อนะ แม่ต้องไปเรียนแล้ว ”
กินข้าวเสร็จนั่งต่ออีกแป๊บเดียวก็บ่ายโมง
ฉันต้องไปเรียนต่อแล้ว ไม่อยากห่างลูกเลย
“ไปเถอะ.. เดี๋ยวตอนเย็นค่อยพาลูกไปเดินด้วยกัน ”
“ค่ะ ”
ทาสแมวเท่านั้นถึงจะเข้าใจ ว่าเลี้ยงแล้วรักแค่ไหน เขาไม่ใช่แค่สัตว์เลี้ยง แต่ว่าเขาคือครอบครัวคือลูก
บนห้องเรียน
ในช่วงบ่ายฉันกับเพื่อนขึ้นเรียนตามปกติ แต่วันนี้หลังเรียนเสร็จ อาจารย์ให้พวกเราช่วยทำงานต่อ จากปกติจะต้องเลิกคลาสบ่ายสามโมง ตอนนี้ปาเข้าไปบ่ายสี่โมงละ พี่ธีร์กับไลก้ารอนานแล้ว
“ ช่วยอาจารย์ทำให้เสร็จนะคะนักศึกษา ถ้าใครทำเสร็จแล้วก็เอามาวางไว้บนโต๊ะ แล้วก็สามารถกลับบ้านได้เลย ”
ฉันกับสมายด์เร่งมือเต็มที่ จนในที่สุดก็เสร็จ แต่ก็เกือบห้าโมงเย็นไปแล้ว สงสารคนรอจัง
“เร็วเถอะสมายด์ ป่านนี้พี่ธีร์รอแย่แล้ว ”
เราสองคนกึ่งเดินกึ่งวิ่ง รีบลงมาหาคนที่รออยู่ด้านล่างตึก รีบถึงขนาดที่ว่าหายใจแทบไม่ทัน เหนื่อยม
