“อือ…” คนตัวเล็กสะดุ้งเมื่อถูกสวมกอดจากทางด้านหลัง ขณะที่เธอกำลังยืนรับลมทะเลอยู่หน้าระเบียงบ้าน “มีอะไร?”
“มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้?” เสียงเข้มเอ่ยกระซิบถามข้างลำคอ
“ก็แค่…มายืนรับลมเล่น” เธอตอบ
“ไอ้พวกข้างล่างน่ะ มันยังไม่เลิกวุ่นวายกับเธออีกเหรอ?” ภากรก้มหน้ามองผู้ชายสองคนที่ยืนอยู่ด้านล่าง เป็นผู้ชายที่เค้าเจอเมื่อกลางวันนั่นแหละ ไม่คิดว่าตอนกลางคืนพวกมันจะยังอยู่
“ไม่รู้เหมือนกันสิ ก็เห็นยืนอยู่ตรงนั้นตั้งนานแล้ว”
“เข้ามาด้านในกันเถอะ” เขาดึงแขนของเธอให้เดินกลับเข้าไปด้านใน ก่อนจะปิดกระจกระเบียงแล้วตามด้วยปิดผ้าม่าน
“อะไรของนายเนี่ย!”
“อยู่ตรงนี้ไม่ต้องไปไหน แล้วก็ห้ามออกไปที่หน้าระเบียงอีกด้วย เดี๋ยวฉันมา” ภากรพูดทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะเดินลงไปด้านล่าง บอกให้ลูกน้องไปไล่ผู้ชายสองคนนั้นออกไป
เพราะตรงนี้มันเป็นพื้นที่ส่วนตัวของเขา ไม่ใช่รีสอร์ทไม่ใช่โรงแรม ไม่ใช่พื้นที่สาธารณะท
