เพราะถึงแม้เขาจะเจ็บปวดหัวใจสักแค่ไหน แต่ความสุขเดียวของเขาก็คือการได้เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุข
ถ้าการทำให้มิรินดาสมหวังกับอินทัชมันคือความสุขของหล่อน เขาก็ยินดีจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ
“พี่สามอย่าทำแบบนี้เลยค่ะ มิริน... ไม่สบายใจเลย...”
“ถ้ามิรินเกรงใจพี่ มิรินก็อย่าปฏิเสธความช่วยเหลือของพี่สิครับ... พี่รักมิรินมาก ดังนั้นการได้เห็นคนที่พี่รักมีความสุขสมหวัง มันก็คือความสุขของพี่เช่นกัน...”
มิรินดาได้ยินคำพูดนี้ของอติพัฒน์ หล่อนก็ยิ่งละลายใจ
ทำไมนะ ทำไมหล่อนถึงไม่รักอติพัฒน์ แต่กลับไปรักคนไร้หัวใจอย่างอินทัช
“มิรินขอโทษนะพี่สาม... มิริน...”
น้ำตาเม็ดโตๆ ของมิรินดาไหลออกมา อติพัฒน์เห็นเข้าก็รีบขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ และยกนิ้วเกลี่ยซับน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน
มิรินดาซบหน้ากับบ่ากว้างของอติพัฒน์ และร้องไห้เงียบๆ ซึ่งภาพนั้นก็ทำให้คนที่กำลังจะเดินกลับลงมาชั้นล่างถึงกับชะงักงัน
อินทัชกำมื
