หลังจากที่เรียนเสร็จก็เป็นเวลาเกือบห้าโมงเย็น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่หลายๆ คนต่างก็เลิกงาน ทำให้การจราจรค่อนข้างติดขัด รถค่อยๆ ขยับตามกันไปทีละนิด
กวินขับรถออกจากมหาวิทยาลัยโดยที่มีฮันน่านั่งอยู่ข้างๆ แต่สภาพการจราจรวันนี้ทำให้เขาหัวร้อนขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
“จะติดอะไรนักหนาวะ” คนหัวร้อนบ่นด้วยท่าทางหงุดหงิด
“มึงก็ใจเย็นๆ หน่อย จะรีบไปไหน” ฮันน่าพยายามช่วยพูด เผื่อว่าเพื่อนจะใจเย็นลงบ้าง
“กูมีธุระที่จะต้องไปทำต่อ” กวินบอกเหตุผลด้วยท่าทางอารมณ์เสีย
“คนเยอะๆ แบบนี้แหละดีแล้วจะได้ไม่อันตราย” ฮันน่าให้เหตุผลและมองโลกในทางที่ดีเอาไว้
“ทั้งคนเยอะทั้งรถติดแบบนี้กูก็ไม่ไหวหรอกนะ” กวินยังคงหัวร้อน
“ใจเย็นๆ ก่อน เดี๋ยวก็ถึงคอนโดแล้ว”
“อยู่ใกล้แค่นี้แต่ใช้เวลาเป็นชั่วโมง”
“มึงอย่าพึ่งหงุดหงิด กูมีเรื่องจะคุยด้วย”
“เรื่องอะไร?”
“คือตอนนี้ทุกอย่างก็ปกติแล้ว กูว่าจะกลับไปอยู่คอนโด” ฮันน่าไม่อยากอยู่
