ทางด้านนิกาหลังจากเลิกงานเธอก็รีบปั่นจักรยานไปบ้านกาญ ก่อนจะเห็นราตรีและพุดซ้อนนั่งอยู่ข้างบนบ้าน เธอจึงรีบเดินขึ้นไปบนชั้นสอง จากนั้นก็นั่งลงยังข้างราตรีและพุดซ้อนตามที่กาญบอก
พอราตรีกับพุดซ้อนเห็นเธอก็ทำเอาเลิ่กลั่กไม่น้อย ใจคอเริ่มไม่ดีแต่ก็พยายามทำเป็นนิ่งเพื่อให้ไม่มีพิรุธ ก่อนคนตัวสูงที่นั่งอยู่บนโต๊ะไม้สักจะเอ่ยถามเธอด้วยใบหน้าเคร่งขรึม
“นิกาบอกกูว่า มึงเป็นคนบอกให้มันเอาตุ๊กตาไปให้เด็กอนุบาลจริงใช่ไหม?”
ราตรีที่ได้ยินคำถามของพ่อครูก็ทำเอาชะงักนิ่งไปครู่หนึ่ง เพราะไม่คิดว่านิกาจะเอาเรื่องนี้มาฟ้องพ่อครูทั้งที่มันไม่ใช่เรื่องของเขาเลย แต่มีเหรอเธอจะยอมรับง่าย ๆ จึงพูดแถออกไป
“ไม่จริงจ้ะพ่อครู ฉันจะทำแบบนั้นทำไม ในเมื่อฉันก็รู้ดีว่าบ้านของเด็กบางคนมีความเชื่อไม่ให้เล่นตุ๊กตา” ในขณะที่พุดซ้อนไม่รู้เรื่องหันมองราตรีด้วยความไม่ไว้วางใจ ทว่าก็ยังเลือกนั่งฟังเงียบ ๆ ไม่ได้พูดอะไร
“โก
