คิดว่าแผนกเครื่องดื่มจะเหนื่อยน้อยสุดที่ไหนได้โคตรเหนื่อย เดินแจกน้ำไม่ได้หยุด เติมน้ำแทบไม่ได้พัก ไหนจะยกแพ็กน้ำอีก กว่าจะจบงานเล่นเอามีอาปวดเมื่อยไปทั้งตัว นั่งนวดแขนหลังจากที่พึ่งได้นั่งพัก…
เมื่อช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดในแผนกที่ตัวเองได้รับผิดชอบเรียบร้อยก็แยกย้ายกันกลับ
กว่าจะทำความสะอาดเสร็จก็เล่นเอาเย็นย่ำแล้ว ท้องฟ้ามืดสลัวมีเพียงแสงไฟจากตึกและทางเดินที่ส่องแสงเพียงเท่านั้น
ตอนนี้นักศึกษาคนอื่นกลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือเพียงแค่ไม่กี่คน
มีอาเดินมารอไวฟายที่หน้าตึกเรียนหลังจากที่โทรบอกให้เขามารับ...
เธอยืนเล่นโทรศัพท์อยู่สักพัก กระทั่ง...
“ยังไม่กลับเหรอครับ” เมื่อเห็นหน้าคนที่ถามก็รีบตอบออกไปทันที
“ใช่ พี่เซนต์ล่ะ ทำไมพึ่งกลับ?”
“พอดีมีนักศึกษาบาดเจ็บน่ะ พี่เลยอยู่ปฐมพยาบาล”
“ใจดีจัง ทิ้งงานประจำมาช่วยงานมหาลัย”
“ขนาดใจดีแบบนั้น ยังมีคนใจร้ายแถวนี้ไม่ยอมไปกินข้าวด้วยเลย
