“ซี้ด อ่า” ไวฟายนั่งอยู่ปลายเตียงใบหน้าเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อ จับศีรษะผู้หญิงที่นั่งอยู่บนพื้นเธอกำลังปรนเปรอความใคร่ให้เขาด้วยปาก ภาพที่เห็นทำมีอาพูดไม่ออกมันจุกด้านในหัวใจไปหมด
เธอมองทั้งสองคนไม่ละสายตาไปไหน กระทั่งไวฟายเงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ
“มีอา!” เสียงอุทานของเขาทำให้ผู้หญิงคนนั้นหันหน้าขึ้นมองมีอาที่ยืนหน้าประตูห้องนอน
“เซน่า!” ยิ่งพอเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นหัวใจก็ยิ่งเต้นโครมครามวูบหวั่นไปหมดผิดหวังกับทั้งสองเหมือนคนโง่ที่โดนสวมเขา
ไวฟายผลักเซน่าออก ดึงกางเกงขึ้นสวมใส่เหมือนเดิมตอนนี้เขาเมาแทบไม่ได้สติตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เดินโซเซไปหามีอาที่มองนิ่ง ๆ เอื้อมมือจะไปจับแขนมีอาแต่เธอเบี่ยงตัวหลบก่อน
ในใจเธอตอนนี้มันรู้สึกขยะแขยงทั้งสองคนมาก ก่อนจะหมุนตัวเพื่อเดินออกจากห้อง ทว่าโดนคนด้านหลังสวมกอดไว้ก่อน
“ปล่อย!” เธอไม่ได้อยากงี่เง่า แต่แค่รังเกียจจนไม่อยากให้เขากอดก็เท่านั้น มีอาสะบัดแขน
