“อ๊ะเดี๋ยวก่อนสิออสติน ฉันยังไม่ได้ถอดเสื้อผ้าเลย รอก่อน…” เพราะยังไม่ทันที่ฉันจะได้ทำอะไรเลยออสตินก็เข้ามาเล้าโลมแล้ว เราสองคนไม่ได้อยู่ร่วมงานเลี้ยงที่ด้านล่างเพราะวันนี้ฉันเหนื่อยมากและอยากนอนพักมากๆ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะไม่ได้พักยังไงก็ไม่รู้สิ
“วันนี้พี่โคตรสวยเลยรู้ตัวไหม”
“รู้อยู่น่า” ตอนที่ฉันเดินออกมาพร้อมกับแม่ของออสติน รายนั้นเอาแต่มองฉันท่าเดียวเลยจ้องจนฉันเขินไปหมด ครั้งแรกที่ฉันได้ใส่ชุดแต่งงานที่มันหรูหราขนาดนี้ ฉันก็แอบคิดนะว่ามันจะดีหรือเปล่าถึงใครๆ จะบอกว่าสวยก็เหอะนะ แต่โดนออสตินเอาแต่จ้องแบบนั้นฉันจะไม่เขินได้ยังไงกัน
“ผมเกือบจะร้องไห้แล้วนะตอนที่พี่เดินออกมา แต่พ่อห้ามผมเอาไว้ผมเลยต้องฮึบไว้ก่อนครับ”
“อื้อ เดี๋ยวก่อนสิออสติน ฉันทำอะไรไม่ได้แล้วเนี่ย” ฉันกำลังจะถอดชุดออกแต่ก็ลำบากเพราะถูกออสตินเข้ามากอดแล้วเล้าโลมจนฉันทำอะไรก็ติดขัดไปหมด บอกให้ปล่อยก่อนก็ดื้อไม่ยอมฟัง
