วันต่อมา
4.55 PM.
"อันนี้เอาไปให้เพื่อนๆ มึง"
ฉันดันถุงน้ำพริกอ่องให้ไอ้พูมพร้อมแคบหมูของอร่อยประจำบ้านที่แม่ฉันทำเองกับมือให้ไอ้พูมขณะที่มันกำลังขมวดคิ้วมองฉันอยู่อย่างตั้งใจเพราะมันกลัวว่ามันจะลืม
"กูไม่รู้ว่าเพื่อนๆ มึงจะกินได้ไหมนะ"
"กูไม่เอาให้ได้ไหมกูจะกินเองอ่ะ"
"เดี๋ยวกูตบหัวหลุด ของมึงกูก็แยกไว้แล้วนี่ไง"
"แล้วถุงนี้ของใคร?"
ไอ้พูมถามพร้อมกับมองถุงของฝากอีกถุงที่ฉันแยกเอาไว้
"ของดิว"
"อ่อ"
ฉันเหลือบมองไอ้พูมก่อนจะเดินเอาของไปใส่ในตู้เย็นก่อนจะถือเบียร์กระป๋องมาแกะยกกระดกดื่ม
"ไม่ถือมาเผื่อกูด้วยอ่ะ?"
"มึงมีขาไหม?"
ไอ้พูมเบะปากใส่ก่อนจะเดินเอาของไปใส่ตู้เย็นและเดินกลับมาพร้อมเลย์และเบียร์
"ที่รักครับ"
"ครับ?"
"โอ้โหมึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะอย่ามาครับมาหล่อน่ารักแข่งกับกู!"
ฉันหรี่ตามองไอ้พูมที่กำลังนั่งอิงโซฟาด้านหน้าก่อนจะถีบแผ่นหลังมันเบาๆ อย่างหมั่นไส้
"ประสาทแดก
