15.33 PM.
ติ๊งต่องๆ
ฉันล่ะสายตาจากหนังสือที่กำลังอ่านมองหน้าพูมที่ถอดหูฟังออกมาเอียงใบหน้ามองไปที่ประตูห้องนอนเพราะเสียงออด
"เอียงคอรอไรมึงไปเปิดประตูดิ"
"จิ๊ กำลังจะลุกเนี้ยแม่"
ไอ้พูมทำตัวเหมือนหมาเข้าทุกวันเลยนะ มันชอบเอียงหูฟังตอนได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ แบบนี้ตลอดอ่ะแล้วไม่สั่งก็ไม่ลุกไปดูด้วยนะ
"มาทำไมวะ?"
"เอ้าอีนี่กูมาหาเพื่อนนี่ผิดมากหรา?"
"ผิดทุกเรื่องอยู่แล้วมึงอ่ะอีซัน!"
ฉันเลิกคิ้วก่อนวางหนังสือเรียนลงที่โต๊ะและขยับลุกเดินออกจากห้องนอนมองไปที่แก้มและซันเดย์ที่กำลังยืนอยู่ที่ห้องรับแขก
"อ้าว" ฉันทักขึ้นพร้อมกับยิ้มให้บางๆ "ไม่รู้เลยว่าจะมา"
"เฮ้ย ไม่เป็นไรเนมเราก็มาไม่ได้บอกอยู่แล้วพอดีแวะมาซื้อของเลยขึ้นมาหาน่ะ"
"พวกมึงทำเหมือนคอนโดกูขึ้นง่ายมาก"
"ง่ายสิคะแค่ยามเห็นหน้ากูก็จำได้แล้วว่ากูเพื่อนมึง"
"จิ๊ ตกลงว่าขึ้นมาทำไมกูอ่านหนังสือติวเข้มจัดๆ อยู่เนี้ย"
ไอ้พูมว่าพ
