บทที่ 16

1433 Words

ไคด้า ดาริน คำพูดตัดพ้อจากยายแก้วทำให้ฉันรู้สึกเคว้งคว้างเสียใจทำอะไรไม่ถูกได้เพียงยืนนิ่งอยู่รั้วหน้าบ้านทั้งที่มีหยาดน้ำตาไหลรินเป็นสาย ทำไมยายแก้วไม่เข้าใจฉันบ้าง ว่าที่ฉันดั้นด้นมาที่นี่เพื่อจะมารับยายกลับไปอยู่ด้วยกันจริงๆ แต่สำหรับไอ้มิ่งฉันมีแผนที่จะจัดการกับมันภายหลังให้สมกับที่ตระกูลของมันเคยทำกับตระกูลฉันไว้ ซึ่งทุกอย่างในเวลานี้มันกลับดูเลวร้ายที่สุดกับสิ่งที่ตั้งใจทำเอามากแล้วฉันจะทำยังไงต่อไป เมื่อยายคนที่ฉันรักกลับปฏิเสธความตั้งใจอย่างไร้เยื่อใยแบบนี้ ผมยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาพลางเดินไปปิดประตูรั้วบ้านตามคำสั่งทิ้งท้ายของยายแก้ว แล้วหันเดินไปที่รถยนต์ที่จอดรออยู่ฝั่งตรงข้ามถนนคล้ายคนหมดอะไรตายอยาก   วิทย์ วิตเตอร์ เจริญเกียรติ วันนี้เป็นวันที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ที่ผมทำหน้าที่มาคาดคั้นเอาความจริงจากปากอดีตลูกน้องคนสนิทของอดีตเจ้าคุณพ่อมาเฟียอย่างไอ้มิ่ง ทุกครั้งที่ผมเข้ามาในห

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD