มินตราค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาภายในห้องกว้างพร้อมกับเสียงฝนที่ตกลงมาไม่หยุด อีกทั้งยังมีแสงไฟนวลๆ จากโคมไฟและแสงไฟจากไฟถนนและตึกรามบ้านช่อง สถานบันเทิงและสถานบริการของกรุงเทพในยามค่ำคืน เธอรู้สึกระบมไปทั้งเรือนร่างจากการกระทำของสามแฝดที่กระทำต่อเธอ เธอรู้สึกเกลียดตัวเองเกลียดทุกสิ่งอย่าง ถ้าเธอไม่ตัดสินใจออกมาเที่ยวในคืนวันก่อนเธอคงไม่ต้องมาเจอในภาพแบบนี้ ตอนนี้มันเจ็บกายไม่เท่าไหร่ เธอกลับรู้สึกเจ็บใจมากกว่าที่จะเจ็บกาย
แต่ทว่าเธอกลับได้กลิ่นปลาแซลมอนและกลิ่นอาหารทะเลลอยเข้ามาภายในห้องกว้างแห่งนี้ ทำให้ท้องของเธอร้องไม่หยุดด้วยเธอไม่ได้ดื่มหรือกินมาสองวันแล้ว เธอจึงค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียง เธอจึงค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงเดินตามกลิ่นไปยังโต๊ะอาหารที่มีจานซาซิมิหลากหลายอย่างวางอยู่บนโต๊ะวางเรียงไว้อย่างสวย อีกทั้งยังมีซูชิอีกจานหนึ่ง รวมไปถึงโชยุ วาซาบิ จานตะเกียบวางไว้พร้อมสรรพ เธอคิดว่าไอ้สามตัวที่ข่ม
