“คุณลิน คนที่ปราชญ์บอกว่าเป็นคนรักของปราชญ์เหรอคะ”
มิ่งมุกดาพลอยได้ยินจากปากลูกน้องและที่เขาสถบพึมพำอย่างหัวเสียเพราะผู้หญิงคนนั้น เธอเข้าใจเหตุผลว่าทำไมปราชญ์ถึงไม่อยากให้ตัวเองหลบซ่อน กลัวคนรักเขาเข้าใจผิด
“ใช่ ผมไม่มีว่างมาต้อนรับแขก อย่างนั้นมุกพักที่นี่ก่อน ผมจะไปตามเมียกลับมาเอง”
“ให้มุกไปก็ได้นะ มุกไม่อยากให้เธอเข้าใจผิดมุกกับปราชญ์มากกว่านี้”
คนท้องอ่อนพยักหน้ารับเข้าใจเพื่อนชายดี อีกอย่างมิ่งมุกดาหาทางที่พักหลบซ่อนทางอื่นดีอยู่แล้ว โดยไม่จำเป็นต้องให้พ่อของเด็กรู้
“อืม ถ้าอย่างนั้นมุกดูแลตัวเองให้ดีแล้วกัน” ปราชญ์จนใจจะช่วยเพื่อนคนนี้ได้อย่างไร ตัวเขาเองยังเคลียร์ภรรยาตนเองไม่ลงตัว
“ปราชญ์โชคดีที่มีคุณลินรัก แต่มุกโชคร้ายที่ไม่มีใครรัก ลูกจ๋า แม่ขอโทษที่พาลูกจากพ่อของลูกไป แต่แม่กับพ่ออยู่ไม่ได้เพราะพ่อกับแม่ไม่ได้รักกัน ยกโทษให้แม่ด้วยนะลูก”
มิ่งมุกดาเผลอวางมือทาบลงหน้
