นฤบดินทร์กลับมาจากจังหวัดสุรินทร์ตอนเที่ยงคืนกว่าก็ต้องตรงดิ่งไปที่โรงสีทันที ด้วยงานเร่งด่วนเพราะต้องส่งข้าวให้เอซี คอร์ปให้ทันภายในเวลาห้าโมงเย็นในวันพรุ่งนี้ ชายหนุ่มโทร.แจ้งคนงานบางส่วนให้อยู่ช่วยงานเร่งด่วน ซึ่งทุกคนก็ยินดีช่วยเหลืออย่างเต็มที่ และต้องอยู่ควบคุมงานด้วยตนเอง โดยมีสมหวังเสนอตัวช่วยอีกแรง
“เดี๋ยวพี่สมหวังเอาเงินนี่ไปให้ใครก็ได้ไปซื้อของมาแบ่งกันกินนะครับ”
นฤบดินทร์ยื่นเงินปึกใหญ่ให้สมหวังในช่วงเช้าตรู่ หลังจากตรวจดูการทำงานของคนงานในโรงสีแต่ละส่วน สีหน้าของแต่ละคนดูอ่อนล้าไม่น้อย แม้ว่าจะมีเครื่องจักรช่วยทุ่นแรง แต่ถึงอย่างไรแรงงานคนก็คือสิ่งที่สำคัญที่สุด ดังนั้นเรื่องปากท้องของคนงานคือสิ่งสำคัญเช่นกัน ให้ทุกคนอิ่มท้องแล้วค่อยลุยงานกันต่อ
“ครับ คุณดินทร์ เดี๋ยวผมจัดการให้”
สมหวังรับคำแล้วกุลีกุจอทำตามคำสั่งของเจ้านายหนุ่มทันที
นฤบดินทร์ยุ่งอยู่กับงาน กว่าทุกอย่างจะ
