รุ่งเช้า
นิฏฐาตื่นแต่เช้าตรู่ บอกว่าตื่นแต่เช้าคงไม่ถูกนัก เพราะเมื่อคืนหญิงสาวแทบไม่ได้นอนเลยด้วยซ้ำ เธอมาตามหานฤบดินทร์ที่โรงสีเป็นที่แรก ก่อนจะผิดหวังเพราะคนงานบอกว่านฤดินทร์ไม่ได้เข้ามาที่นี่
‘ไปไหนของเขานะ’
หญิงสาวคิดอย่างกังวล แต่ทว่ายังไม่ถอดใจง่ายๆ ร่างเล็กเดินกึ่งวิ่งมาที่รถแท็กซี่ที่จอดรออยู่ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปนั่งทางตอนหลัง หัวสมองพลางครุ่นคิดว่านฤบดินทร์จะไปอยู่ที่ไหนได้บ้าง คิ้วสวยได้รูปขมวดจนเป็นปม ก่อนใบหน้าเรียวสวยจะระบายยิ้มกว้างออกมา บางทีเขาอาจจะอยู่ที่คอนโดฯ ก็ได้ และตอนนี้หญิงสาวก็มีคีย์การ์ดเข้าคอนโดฯ พร้อมอยู่ในมือแล้ว คิดได้แบบนั้นจึงบอกลุงคนขับรถที่อยู่ในท่าเตรียมพร้อมจะออกรถทันทีที่เธอออกปาก
“ไปคอนโดฯ...ค่ะ”
เพียงไม่นานรถแท็กซี่ก็พาเธอมาถึงจุดหมายปลายทาง หญิงสาวจ่ายค่าโดยสารพร้อมเอ่ยขอบคุณ ก่อนจะพาร่างบอบบางของตัวเองลงมาจากรถอย่างเร่งรีบ นิฏฐาสาวเท้าเข้
