วิศรุตขับรถมาจอดภายในบ้านหลังใหญ่ของน้ำผึ้ง เขานั่งครุ่นคิดอยู่ภายในรถสักพักก็ตัดสินใจก้าวลงมา
ความแปลกใจกระแทกเข้ามาในดวงตาทันที เมื่อลงมาจากรถแล้วพบว่ารถหรูจำนวนเกือบสิบคันภายในโรงจอดรถหายไปหมดเกลี้ยง
ชายหนุ่มเก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ ขณะเดินเข้าไปในตัวตึกสีขาว
ภายในบ้านค่อนข้างเงียบต่างไปจากทุกครั้งที่เขาเคยมาเยือน
เขายืนหมุนเคว้งอยู่กลางห้องโถงสักพักก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคน จึงหันไปมอง
“สวัสดีครับป้า”
แม่บ้านสูงวัยเดินเข้ามาหา ก่อนจะยิ้มทักทายเหมือนเช่นเคย
“สวัสดีค่ะคุณวิศ มาหาคุณท่านเหรอคะ”
“ผมมาหาน้ำผึ้งน่ะครับ”
“อ๋อ คุณหนูไม่อยู่หรอกค่ะ”
คิ้วเข้มของวิศรุตเลิกสูงด้วยความประหลาดและก็อดไม่ได้ที่จะถาม
“น้ำผึ้งออกไปไหนเหรอครับป้า”
เขาเห็นท่าทางของหญิงสูงวัยอึกอัก เหมือนกับไม่กล้าตอบ
“อ้าว พ่อวิศนั่นเอง นึกว่าใครมาเสียอีก”
เสียงของมธุรสที่ดังขึ้นด้านหลัง ทำให้เขาหันไปมอง
